Okresy warunkowe w języku angielskim: zerowy, pierwszy, drugi i trzeci

W języku angielskim funkcjonują zdania warunkowe, nazywane też okresami warunkowymi. Posłużymy się nimi, kiedy chcemy powiedzieć, że dany rezultat będzie osiągnięty, jeśli zostaną spełnione pewne warunki, np.

Zdam (rezultat) egzamin, jeśli będę się pilnie uczył (warunek).

Ogólna konstrukcja zdania warunkowego w języku angielskim może być przedstawiona na dwa sposoby:

1. IF + CONDITION + RESULT 

2. RESULT – IF + CONDITION 

Najczęściej w zdaniach tego typu występuje spójnik if, czyli jeśli, jeżeli, ale można spotkać też inne:

- as soon as – jak tylko

- when – kiedy

- on condition – pod warunkiem

- provided – o ile

- unless – chyba że

ZERO CONDITIONAL

Zerowego okresu warunkowego używamy w sytuacjach, które są zawsze prawdą. Po spełnieniu określonego warunku na pewno uzyskamy taki sam rezultat. Konstrukcja zdania schematycznie wygląda tak:

IF + PRESENT SIMPLE + PRESENT SIMPLE

If you don’t sleep at night, you are tired In the morning.

FIRST CONDITIONAL

Używając pierwszego okresu warunkowego, mówimy o przyszłych zdarzeniach, które mają dużą szansę zaistnieć. Prawdopodobieństwo, że dana sytuacja będzie miała miejsce jest dość spore.

IF + PRESENT SIMPLE – FUTURE SIMPLE

If it rains, we will stay at home.

FUTURE SIMPLE – IF – PRESENT SIMPLE

I’ll tell him to call you if I see him.

SECOND CONDITIONAL

Kiedy chcemy mówić o zdarzeniach teraźniejszych lub przyszłych , które są mało prawdopodobne, bo warunek jest trudny lub niemożliwy do spełnienia, wtedy tworzymy zdanie w drugim okresie warunkowym:

IF + PAST SIMPLE + FUTURE SIMPLE IN THE PAST

If I won a lot of money, I would buy a jet.

If I were you, I would apply for this job.

FUTURE SIMPLE IN THE PAST + IF + PAST SIMPLE

Zamiast would, możemy też użyć could, should i might.

You should go if he asked you on a date.

I could live everywhere if wanted to.

THIRD CONDITIONAL

Najtrudniejszy jest trzeci okres warunkowy. Odnosi się do przeszłości. Wyobraźcie sobie, że w przeszłości zdarzyło się coś, czego żałujecie, coś co chcielibyście zmienić, jest to jednak niemożliwe, ponieważ to już się stało i nie można cofnąć czasu. Możliwe, że konsekwencje byłyby inne, gdybyście postąpili inaczej, ale nie ma możliwości powtórzenia sytuacji, która już miała miejsce.

IF + PAST PERFECT + FUTURE PERFECT IN THE PAST

If I had left town, I wouldn’t have met you.

FUTURE PERFECT IN THE PAST + IF + PAST PERFECT

You would have liked the movie if you had come with us.

Zauważcie pewną prawidłowość. W zerowym okresie warunkowym mamy 100 % pewności, że dana sytuacja będzie miała miejsce jeśli spełnimy warunek. Potem w każdym kolejnym okresie warunkowym prawdopodobieństwo maleje, aż wreszcie jest równe zeru.

KF

Czytaj więcej

Jak powstał język angielski? Jak dotarł do Ameryki Północnej?

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak powstał język angielski i skąd się wziął w Ameryce Północnej? Jak pewnie się domyślacie, ten najpopularniejszy język obcy używany dzisiaj praktycznie na całym świecie, powstał bardzo dawno temu, a stało się to w wyniku wojen i podbojów nowych terytoriów.

Język angielski utworzył się w średniowieczu i jest przedstawicielem rodziny języków germańskich. Mniej więcej od epoki żelaza, mieszkańcy Brytanii posługiwali się językiem celtyckim. Wszystko się zmieniło, kiedy te tereny zostały zaatakowane przez wojska rzymskie i germańskie plemiona. Wśród nich znaleźli się Anglowie, od których wzięła się nazwa Anglia. 

Nowi osadnicy mieli wpływ na zmianę języka. Z mieszanki różnych dialektów rozwinął się język staroangielski (Old English). Następnie, Brytania znowu została zaatakowana. Najpierw, w VIII i IX wieku przez Wikingów używających języków skandynawskich, a potem w XI wieku przez Normanów, którzy mówili językiem starofrancuskim.

Pojawienie się Wikingów oraz Normanów wywołało zmiany w języku staroangielskim, ponieważ znalazł się on pod wpływem najpierw języków skandynawskich, a później, języka francuskiego. W rezultacie wpływów skandynawskich staroangielski uprościł się pod względem gramatycznym i wzbogacił pod względem leksykalnym. Natomiast, jeśli chodzi słownictwo, zostało ono wzbogacone a także uszlachetnione słownictwem pochodzącym z rodziny języków romańskich.

Jak język angielski pojawił się w Ameryce Północnej?

W 1497 roku John Cabot został zatrudniony przez króla Henryka VII, aby odnalazł morską drogę do Azji. Płynąc na północ, dotarł do Ameryki Północnej, dokładnie do ówczesnej Nowej Funlandii. Takie były początki. Pierwszą wyprawę, której celem była już kolonizacja Ameryki Północnej, poprowadził Humphrey Gilbert w 1583 roku dotarł on do Nowej Funlandii i została ona przyłączona do Anglii. W 1584 roku Walter Raleigh dopłyną do Karoliny Północnej. Tam, na wyspie Roanoke, utworzono pierwszą kolonię. Jej mieszkańcy zginęli jednak w niewyjaśnionych okolicznościach.

Po blisko dwudziestu latach, Anglicy wznowili kolonizację. W 1607 roku powstała pierwsza stała kolonia Jamestown. Z czasem powstawały kolejne osady, a angielski rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej.

KF

Czytaj więcej

Edukacja w Wielkiej Brytanii

W każdym kraju na świecie edukacja wygląda inaczej. Chyba nie ma dwóch identycznych systemów oświaty, ponieważ na szkolnictwo, do pewnego stopnia, wpływa kultura danego państwa. Dzisiaj opiszę, jak wygląda nauczanie w Wielkiej Brytanii.

W tym kraju dzieci idą do szkoły w wieku 5 lat (w Irlandii Północnej w wieku 4 lat) i mają obowiązek się uczyć do 16 roku życia. Edukacja dzieli się na 3 etapy:

Od 5 do 11 roku życia brytyjskie maluchy uczą się w szkole podstawowej, która dzieli się na infant schools (5-7 lat) i junior schools (7-11 lat).

W wieku 11-14 lat brytyjski uczeń uczęszcza do Secondary School. jest to, do pewnego stopnia, odpowiednik polskiego gimnazjum. Na zakończenie Secondary School uczniowie piszą egzamin końcowy SAT.

Kolejnym obowiązkowym etapem jest High School, czyli liceum. Tutaj nauka trwa 3 lata, a na koniec uczniowie zdają egzamin GCSE (General Certificate of Secondary Education). Na tym kończy się obowiązkowa edukacja.

Brytyjczycy jeśli chcą, to dalej kontynuują edukację w kolegium (College). Mogą to być szkoły zawodowe lub szkoły przygotowujące do studiów wyższych. Te drugie kończą się egzaminami A-levels, które są przepustką na studia wyższe.

Edukacja wyższa (Higher Education) ma dwa etapy: studia licencjackie (undergraduate) i magisterskie (postgraduate). Studenci mogą wybrać uniwersytet, college wyższy albo wyższą szkołę zawodową. Studia licencjackie, po których zdobywa się Bachelor’s degree trwają 3-4 lata. Na 4 roku studiów studenci wyjeżdżają na wymianę za granicę lub podejmują staże. Brytyjczycy, chcąc zdobyć tytuł magistra (Master’s degree), kontynuują naukę na studiach podyplomowych. Ten stopień naukowy w Wielkiej Brytanii można zdobyć tylko na uniwersytetach.

Warto dodać, że system edukacji wyższej jest inny niż w Polsce. W Polsce studenci na studiach dziennych mają niezwykle rozbudowany program. Na Wyspach program nauczania skupia się na konkretnej dziedzinie. W związku z tym, brytyjski student ma w tygodniu znacznie mniej godzin niż polski student. Na wyspach duże znaczenie ma praktyka i samodzielna nauka.

Jak widać, tamtejszy system edukacji różni się od polskiego. Dodatkowo, występują też niewielkie różnice między państwami wchodzącymi w skład Wielkiej Brytanii.

KF

Czytaj więcej

Czasowniki modalne should, ought to, might, may

Czas na kolejne czasowniki modalne. Dzisiaj wyjaśnię Wam zasady użycia „should” i „ought to”, a także „may” oraz „might”. Zestawiłam je w takie pary, ponieważ ich użycie może być mylące, przez co zastosowanie powyższych czasowników często stanowi problem dla uczniów.

SHOULD I OUGHT TO

„Should” i „ought to” użyjemy, kiedy chcemy powiedzieć, że ktoś powinien coś zrobić. Możemy je zastosować w następujących sytuacjach:

Udzielanie rad, np.:

You have a fever, you should/ought to see a doctor.

Masz gorączkę powinieneś pójść to lekarza.

Mówienie o obowiązkach, np.:

You should/ought to study for the exam. 

Powinieneś się uczyć do egzaminu.

W powyższym zdaniu nie ma przymusu wykonania obowiązku, jak w przypadku użycia „must” czy „have to”. Jest to jednak pewne oczekiwanie w stosunku do osoby, do której się zwracamy. Różnica między „should” i „ought to” jest bardzo subtelna. Jeśli użyjemy „ought to”, sugerujemy, że mamy wątpliwość, czy osoba, do której się zwracamy, posłucha naszej rady lub wypełni obowiązek.

Z pomocą „should” i „ought to” możemy też wyrazić przypuszczenia lub krytykę, np.:

Jane has just left. She should/ought to be home in 20 minutes. 

Jane właśnie wyszła. Powinna być w domu za 20 minut.

You shouldn’t shout at her. It’s not her fault.

Nie powinnaś na nią krzyczeć. To nie jej wina. 

W czasie teraźniejszym i przyszłym „should” i „ought to” mają takie same formy w odniesieniu do wszystkich osób. Jeśli odnosimy się do czasu przeszłego, musimy dodać czasownik posiłkowy „have”, np.:

You should have/ought to have told me the truth. 

Powinieneś był powiedzieć mi prawdę.

W ten sposób możemy kogoś skrytykować za coś, co wydarzyło się w przeszłości.

MAY, MIGHT

Czasowników modalnych „may” i „might” użyjemy w następujących sytuacjach:

Pytanie o pozwolenie, np.:

May I talk to you in private? 

Możemy porozmawiać w cztery oczy.

Might I look at your ID?

Mogę zobaczyć Pana/Pani dokument tożsamości?

Udzielając pozwolenia, powiemy: „Yes, you may”. W przypadku braku pozwolenia do czasownika dodajemy „not”, np.:

We may not leave now. 

Nie możemy teraz wyjść.

Wyrażanie prawdopodobieństwa, przypuszczenia (teraźniejszość i przyszłość), np.:

I might be late. I’ve missed my bus.

Możliwe, że się spóźnię. Przegapiłam mój autobus.

You may not know my brother.

Prawdopodobnie nie znasz mojego brata.

Wyrażanie prawdopodobieństwa (przeszłość), np.:

I might have seen that man before.

Możliwe, że już wcześniej widziałam tego mężczyznę.

„May” i „might” możemy stosować zamiennie, ale warto wiedzieć, że „might” wskazuje na więcej wątpliwości a także na mniejsze prawdopodobieństwo.

Czasowniki modalne mogą być stosowane w wielu przypadkach. Trzeba jednak pamiętać, że różnice w znaczeniu bywają niewielkie. Dlatego czasami warto się zastanowić przy ich użyciu.

KF

Czytaj więcej