Świat

Tajemnica angielskiej uprzejmości

Uprzejmość to cecha, która bardzo pomaga w komunikacji z drugą osobą. Kiedy zadajemy komuś pytanie, to sposób, w jaki to robimy, ma znaczenie. Forma pytania zależy od rodzaju sytuacji, jak również od tego, jak dobrze znamy osobę, do której się zwracamy.

1. Where can I find doctor Switch? 
2. Can you tell me where I can find doctor Switch? 

Powyższe pytania dotyczą takiej samej sytuacji. Jak widać, można sformułować to samo pytanie na dwa sposoby. Pierwsze pytanie jest raczej nieoficjalne, jednak można je wypowiedzieć inaczej. Będzie ono wtedy brzmiało bardziej uprzejmie.

Użytkownicy języka angielskiego często posługują się pytaniami pośrednimi (indirect questions) w sytuacjach oficjalnych lub pisząc oficjalne dokumenty. Prawdopodobnie stąd wzięło się pojęcie tzw. angielskiej uprzejmości. Jak tworzyć pytania pośrednie po angielsku? Oto schemat:

Zwrot grzecznościowy – zaimek pytający – podmiot – czasownik – reszta zdania

Przy tworzeniu pytań pośrednich trzeba koniecznie pamiętać, że, po zwrocie grzecznościowym i zaimku, reszta pytania ma konstrukcję zdania twierdzącego, tak więc znika inwersja.

Why did you call him? (direct question)

Can you tell me why you called him? (indirect question)

Jeśli w zdaniu bezpośrednim nie występuje zaimek pytający tylko operator danego czasu, np., do, did, have, to wtedy w pytaniu pośrednim trzeba wstawić spójnik if albo whether.

Did you clean your room?

I wander if you cleaned your room.

Przykłady zwrotów grzecznościowych używanych w pytaniach pośrednich:

Do you know … - Czy wiesz…

Could you tell me…- Czy mógłbyś mi powiedzieć….

I wonder … - Zastanawiam się…

I’d like to know… - Chciałabym wiedzieć….

I’d like to ask… - Chciałabym zapytać….

W takich zwrotach grzecznościowych dodanych do pytań tkwi właśnie tajemnica angielskiej uprzejmości. Warto je znać i z nich korzystać, zwłaszcza w sytuacjach oficjalnych.

KF

5 brytyjskich filmów, które warto obejrzeć

Cykl "W 80 blogów dookoła świata" jest inicjatywą grupy polskich blogerek, piszących o językach obcych i kulturze różnych krajów. W ramach tego cyklu powstają wpisy, których temat przewodni brzmi: "5 filmów w językach kraju X, które warto obejrzeć" (dowolna interpretacja tematu).

Dzisiaj coś dla kinomaniaków. Oglądanie filmów to jeden z przyjemniejszych

sposobów poznawania kultury danego kraju. Brytyjskie kino jest bardzo różnorodne. Jakie są najlepsze brytyjskie filmy? Które z nich koniecznie trzeba obejrzeć? Każdy odpowiedziałby inaczej na te pytania. Oto moje 5 filmów z kraju, z którego pochodzą tacy aktorzy jak Michael Caine, Anthony Hopkins, Hugh Grant czy Keira Knightley.

Billy Eliot, film o dążeniu do celu i spełnianiu marzeń. Billy ma jedenaście lat i pochodzi z górniczej rodziny. Pewnego dnia ojciec zaprowadza chłopaka na trening boksu, ale Billy nie potrafi się odnaleźć na tych zajęciach. Kiedy przypadkowo trafia na zajęcia taneczne okazuje się, że ma talent. Billy zaczyna naukę tańca, mimo że rodzina nie akceptuje jego miłości do tańca. Rolę tytułowego bohatera gra Jamie Bell, a w rolę jego nauczycielki wciela się Julie Walters.

Cztery Wesela i Pogrzeb. Wielbicielom komedii romantycznych polecam film z Hugh Grantem. Przystojny Charles (Hugh Grant) nie potrafi stworzyć stałego związku. Jego przyjaciele wstępują w związki małżeńskie, a on wciąż nie spotkał tej jedynej. Do czasu. Na jednym z wesel poznaje Carrie (Andie MacDowell) i po raz pierwszy naprawdę się zakochuje. Problem w tym, że jego ukochana jest już w związku. Jak można wnioskować z tytułu, w filmie odbywają się cztery wesela i pogrzeb. Film jest dość specyficzny, ze szczyptą angielskiego humoru, który nie wszyscy lubią. Z tej komedii pochodzi znana piosenka Love is All Around.

Był Sobie Chłopiec. Will Freeman (Hugh Grant) żyje sobie niczym król. Nie ma rodziny, nie musi pracować. Żyje beztrosko i non-stop randkuje. Któregoś dnia dochodzi do wniosku, że młode, samotne matki to całkiem atrakcyjne kobiety i postanawia taką poderwać, udając samotnego ojca. Will chciał poznawać atrakcyjne mamusie, ale zamiast tego poznaje chłopca, którego matka cierpi na depresje. Will Freeman zawsze był lekkoduchem, ale poznany chłopiec zmienia jego życie.

Fani filmów kostiumowych powinni zobaczyć Młodą Wiktorię. Film kostiumowy opowiadający o wczesnych latach panowania młodej Królowej Wiktorii (Emily Blunt) i jej małżeństwie z Księciem Albertem.

I ostatni film, który polecam szczególnie na święta nosi tytuł To Właśnie Miłość. Londyńczycy szukają miłość, a wśród nich m. in.: premier Wielkiej Brytanii, który  zakochuje się w swojej pracownicy; pisarz, który zakochuje się od pierwszego wejrzenia w dziewczynie, która nie mówi po angielsku, chłopiec który próbuje zwrócić na siebie uwagę koleżanki ze szkoły; podstarzały gwiazdor rocka, który próbuje wrócić na scenę.

Bohaterowie filmu szukają miłości i szczęścia. Poszukiwania mogą być trudne i chaotyczne, ale w końcu all you need is love.

Tak wygląda moje top 5 brytyjskich filmów. Zapraszam do oglądania.

KF

Blogi, które biorą udział w akcji:

Francja:
Français-mon-amour: Francuskie, filmowe poczucie humoru - http://francais-mon-amour.blogspot.com/2014/07/francuskie-filmowe-poczucie-humoru-w-80.html

Blog o Francji, Francuzach i języku francuskim: To trzeba zobaczyć! -
http://francuski-przez-skype.blogspot.com/2014/07/to-trzeba-zobaczyc.html

Uzależnienie od Francuszczyzny: 5 filmów francuskich dla wymagającego widza
http://aulnay-aulnay.blogspot.com/2014/07/5-francuskich-filmow-dla-wymagajacego.html

Hiszpania:
Hiszpański na luzie: 5 filmów hiszpańskich, dobrych i lepszych - http://hiszpanskinaluzie.blogspot.com/2014/07/5-filmow-hiszpanskich-dobrych-i-lepszych.html  

Holandia:
Język holenderski - pół żartem, pół serio: Holenderskie filmy - http://jezykholenderski.blogspot.com/2014/07/holenderskie-filmy.html

Niemcy:
Blog o języku niemieckim: Najlepsze niemieckie filmy - http://languageflirt-de.blogspot.com/2014/07/w-80-blogow-dookoa-swiata-najlepsze.html 

Portugalia:

Rosja:  
Rosyjskie śniadanie: Ciekawe co w kinie rosyjskim - http://www.rosyjskiesniadanie.pl/w-80-blogow-dookola-swiata/ciekawe-co-w-kinie-rosyjskim/ 

Dagatlumaczy.pl: "5 Rosyjskich filmów"
http://www.dagatlumaczy.pl/pl/takie-tam/167-5-rosyjskich-filmow

Stany Zjednoczone:
Learn English Śpiewająco: 5 filmów amerykańskich, które warto obejrzeć - http://english-spiewajaco.blogspot.com/2014/07/5-filmow-amerykanskich-ktore-warto.html

Szwajcaria:
Szwajcarskie Blabliblu: 3 przepiękne filmy w języku szwajcarskim (czyli po niemiecku, francusku i włosku)
http://szwajcarskie-blabliblu.blog.pl/2014/07/25/3-przepiekne-filmy-w-jezyku-szwajcarskim/  

Szwecja:
Szwecjoblog: 5 naprawdę smutnych filmów ze Szwecji - http://szwecjoblog.pl/2014/07/5-naprawde-smutnych-filmow-ze-szwecji.html

Wielka Brytania:
Blog Szkoły Języków Obcych Shamrock http://szkola-shamrock.blogspot.com/2014/07/5-brytyjskich-filmow-ktore-warto.html
English-Nook: 5 brytyjskich filmów wartych polecenia - http://english-nook.blogspot.com/2014/07/5-brytyjskich-filmow-wartych-polecenia.html

Angielski dla każdego: 5 najlepszych filmów i seriali po angielsku - http://angielskidlakazdego.blox.pl/2014/07/5-najlepszych-filmow-i-seriali-po-angielsku.html

Wietnam:
5 wietnamskich filmów, które warto obejrzeć http://www.wietnam.info/2014/07/5-filmow-ktore-warto-obejrzec.html
Włochy:
Wloskielove: 5 włoskich filmów, które wcisną cię w fotel - http://wloskielove.wordpress.com/2014/07/25/5-wloskich-mocnych-filmow/

.....................................................................................................

Brytyjski humor, czyli z czego śmieją się Anglicy


Poczucie humoru to jedna z bardziej pożądanych cech osobowości. Ułatwia kontakty z innymi ludźmi, sprawia, że bardziej pozytywnie patrzymy na świat. Ogólnie mówiąc, śmiech to zdrowie. Czy poczucie humoru jest w jakiś sposób uzależnione od narodowości i kultury danego kraju? Do pewnego stopnia tak. Przedstawiciele różnych narodowości mogą mieć zupełnie inne odczucia na temat tego, co jest śmieszne, a co nie. Przykładem może być angielskie poczucie humoru prezentowane w filmach pt. Jaś Fasola, Latający, Cyrk Monty Pythona czy Benny Hill. To przykłady znanych brytyjskich seriali komediowych prezentujących brytyjskie poczucie humoru. 

Z czego śmieją się Brytyjczycy? Humor angielski jest naszpikowany sarkazmem, ironią, a nawet czarnym humorem. Żarty są często pełne niedomówień i dwuznaczności. Popularna Brytyjska komedia pt. Cztery Wesela i Pogrzeb pokazuje, że nawet na pogrzebie można się śmiać i najwyraźniej nie ma w tym nic niewłaściwego.

Bohaterowie brytyjskich komedii prezentują określony, często wyolbrzymiony typ zachowania, a ich postępowanie jest absurdalne, jak na przykład postać Hiacynty z serialu pt. Co ludzie powiedzą.

Brytyjczycy wyśmiewają społeczeństwo, sytuację polityczną, śmieją się nawet z sytuacji, które wcale nie są zabawne. Nie wszyscy rozumieją ten specyficzny rodzaj humoru. 

Amerykański humor jest znacznie prostszy i bardziej zrozumiały. Amerykanie śmieją się np. z fizyczności i kontrastów jak w komediach Głupi i głupszy czy Gruby i chudszy. Dowcipy są proste i dosadne. Nie ma sarkazmu i ironii, jest natomiast sporo żartów sytuacyjnych.

Okazuje się, że brytyjski humor jest trochę podobny do polskiego. W obu krajach możemy usłyszeć dowcipy o teściowych. Polacy śmieją się absurdów codzienności, sytuacji politycznej czy samych siebie. Przykładem mogą być komedie Stanisława Barei.

Humor angielski budzi mieszane uczucia. Jedni go uwielbiają, inni go wręcz nie znoszą, ale cóż… o gustach się podobno nie dyskutuje.


KF
 

.....................................................................................................

Czarujący Paryż


Jakie jest wasze pierwsze skojarzenie na myśl o stolicy Francji? Paryż – miasto

zakochanych, Wieża Eiffla. Będąc we Francji, nie można nie pojechać do stolicy tego kraju. Gdzie warto pójść i co warto zobaczyć, będąc w Mieście Zakochanych? O tym dzisiaj będzie nasz wpis.


Paryż – największe francuskie miasto położone nad Sekwaną. Jest też chętnie odwiedzane przez turystów ze względu na liczne atrakcje turystyczne, zabytki i magiczny klimat. Każdy, kto zdecyduje się tutaj przyjechać, znajdzie coś dla siebie.

Wieża Eiffla i Pola Marsowe

Wieża Eiffla jest niezaprzeczalnym symbolem Paryża. Ma 324 metry wysokości a z jej szczytu można podziwiać panoramę miasta, która jest szczególnie piękna wieczorem, kiedy obserwuje się jasno oświetlone ulice. U stóp wieży znajdują się Pola Marsowe, czyli park z ogrodem. Wieża Eiffla ma kilka poziomów. Na drugi poziom dojdziemy schodami, a potem można już skorzystać z windy. Aby dostać się na wieżę, trzeba mieć dużo cierpliwości, gdyż kolejki turystów zgromadzonych pod Wieżą Eiffla są bardzo długie, ale czego się nie robi dla tak pięknych widoków.

Aleja Pól Elizejskich i Łuk Triumfalny

Aleja Pól Elizejskich to najbardziej znana ulica Paryża. To tu odbywają się parady i

wszelkiego rodzaju ceremonie. W zachodniej części Pół Elizejskich znajduje się Łuk Triumfalny. Na Łuku są cztery płaskorzeźby, tzw. reliefy. Można tam także znaleźć nazwiska 386 oficerów Napoleona.

Muzea i Katedry

Jeśli chodzi o muzea to w Paryżu mamy spory wybór. Na początek Luwr – najsłynniejsze francuskie muzeum. W Luwrze obejrzymy dzieła największych artystów z dziedziny malarstwa i rzeźby. To właśnie tu zobaczymy m.in. Mona Lisę Leonarda da Vinci czy rzeźbę Wenus z Milo. Wycieczka do Luwru z pewnością zajmie cały dzień, bo muzeum jest ogromne. Miłośnicy obrazów van Gogha, Moneta i innych malarzy impresjonistycznych chętnie wybiorą się do Muzeum Orsay, które mieści się w budynku dawnego dworca kolejowego. Zdecydowanie trzeba zobaczyć Katedrę Notre-Dame. Piękny budynek w stylu gotyckim. Wspaniałe witraże i rzeźby. Z kolei W dzielnicy Montmartre na szczycie w wzgórza znajduje się Bazylika Sacré-Cœur.

Urokliwe uliczki, ogrody i parki

Paryż to także wiele niezwykle urokliwych uliczek z małymi kawiarenkami. W mieście

znajdziecie też przepiękne ogrody i parki takie jak Ogrody Tuileries - jeden z najstarszych ogrodów z licznymi fontannami i rzeźbami czy Lasek Boloński.

Paryż to przepiękne miasto z wieloma atrakcjami dla całej rodziny. Warto tam pojechać i zobaczyć te wszystkie miejsca na żywo.

KF

.....................................................................................................

Czego nie można przegapić w Wielkiej Brytanii, jadąc na wakacje

Cykl W 80 blogów dookoła świata jest inicjatywą grupy polskich blogerek, piszących o językach obcych i kulturze różnych krajów. W ramach tego cyklu powstają wpisy, których temat przewodni brzmi: "Wakacje w kraju X" (dowolna interpretacja tematu).

Oto spis blogów, które biorą udział w przedsięwzięciu:

Szwecjoblog: Top 5: Czego nie można przegapić w Szwecji, będąc tam na wakacjach?http://szwecjoblog.blogspot.com/2014/06/top-5-czego-nie-mozna-przegapic-w.html

Niemiecka Sofa "Wakacje w Niemczech"http://niemieckasofa.pl/2014/06/wakacje-niemczech/

Rosyjskie Śniadanie "Wakacje w Złotym Pierścieniu"http://www.rosyjskiesniadanie.pl/w-80-blogow-dookola-swiata/wakacje-w-zlotym-pierscieniu/

Język holenderski - pół żartem, pół serio  http://jezykholenderski.blogspot.com/2014/06/na-wakacje-do-holandii.html

Wloskielove Włochy w praktyce http://wloskielove.wordpress.com/2014/06/25/wloskie-wakacje/

Hiszpański na luzie "Co warto wiedzieć jadąc do Hiszpanii na wakacje" http://hiszpanskinaluzie.blogspot.com/2014/06/co-warto-wiedziec-jadac-do-hiszpanii-na.html

Studia, parla, ama "Co warto wiedzieć o spędzaniu wakacji we Włoszech" http://studia-parla-ama.blog.pl/2014/06/25/w-80-blogow-dookola-swiata-co-warto-wiedziec-o-spedzaniu-wakacji-w-wloszech/

Wietnam.info - Czego nie przegapić w Wietnamie? http://www.wietnam.info/2014/06/nie-przegap.html

Blog o języku niemieckim "Wakacje w Niemczech i Szwajcarii" http://languageflirt-de.blogspot.com/2014/06/w-80-blogow-dookoa-swiata-wakacje-w.html

Talar du svenska? "Wakacje w Sztokholmie: 5 słów, które musisz znać" http://talardusvenska.blogspot.com/2014/06/wakacje-w-sztokholmie-5-sow-ktore.html

Szwajcarskie Blabliblu - Jak na wakacje to do Szwajcarii http://szwajcarskie-blabliblu.blog.pl/2014/06/24/jak-na-wakacje-to-do-szwajcarii/

English-Nook - Wakacje w Wielkiej Brytanii http://english-nook.blogspot.com/2014/06/wakacje-w-wielkiej-brytanii-opis-bardzo.html

Francais-mon-amour - Francuskie wakacje http://francais-mon-amour.blogspot.com/2014/06/francuskie-wakacje-w-80-blogow-dookoa.html

Wakacje za pasem. Czas słodkiego lenistwa i niezapomnianych podróży. Czekają nas wyjazdy do różnych miast w kraju czy za granicą. W każdym zakątku znajdziecie wyjątkowe miejsca, których po prostu nie można przegapić. W dzisiejszym wpisie wybierzemy się w wirtualną podróż po Wielkiej Brytanii. Jeżeli chcielibyście się dowiedzieć, jakich miejsc nie należy przeoczyć na wakacjach w kraju Królowej Elżbiety, zachęcam do czytania.

Na początek garść przydatnych informacji. Pełna nazwa Wielkiej Brytanii to Zjednoczone

Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą cztery państwa: Anglia, Szkocja, Walia i Irlandia Północna, a jej stolicą i jednocześnie jednym z największych miast jest Londyn. Inne znane brytyjskie miasta to Birmingham, Leeds, Glasgow czy Manchester. Przed wyjazdem koniecznie trzeba wymienić złotówki na funty. Mimo, że Wielka Brytania jest członkiem Unii Europejskiej, Brytyjczycy wciąż płacą funtami.


CZAS ROZPOCZĄĆ ZWIEDZANIE!


Zaczynamy od Londynu. Po pierwsze Big Ben, czyli słynny zegar na szczycie 96-metrowej

wieży, która jest częścią Pałacu Westminster (siedziba parlamentu). Dalej wybierzemy się na London Eye – Diabelski Młyn, z którego można obserwować całe miasto. Kolejnym obowiązkowym punktem wycieczki jest oczywiście Pałac Buckingham, siedziba Rodziny Królewskiej. Będąc w wschodniej części Londynu, na pewno zauważycie Tower Bridge. Nazwa mostu na Tamizie pochodzi od nazwy dawnego więzienia Tower of London, w którym obecnie znajduje się muzeum. Z kolei miłośnicy kosztownych zakupów na pewno doskonale odnajdą się na Oxford Street, gdzie znajdują centra handlowe i ekskluzywne butiki.

Z Londynu zabieram Was do Windsor Castle. Zamek Królewski w Windsorze jest oficjalną rezydencją monarchów angielskich. W zamku znajduje się bogata kolekcja obrazów najsłynniejszych malarzy.

Koniecznie musicie się wybrać nad Jezioro Ness w Szkocji. Jezioro jest położone w Urquhart.

Miłośnicy literatury brytyjskiej z pewnością powinni skorzystać z okazji i odwiedzić dom Williama Szekspira w Stratford - The Shakespeare Birthplace Trust. Muzeum najsłynniejszego angielskiego poety i autora takich dzieł jak Romeo i Julia cz Hamlet.

Po długim zwiedzaniu czas się zrelaksować, np. w mieście Bath w Anglii. Miasto znajduje się na liście UNESCO i słynie z leczniczych wód geotermalnych, z których korzystali już starożytni Rzymianie. W XIX wieku w Bath mieszkała angielska pisarka Jane Austen. Oprócz leczniczych wód, Bath oferuje wiele innych atrakcji turystycznych: muzea, puby, galerie.

malowniczej okolicy, i to właśnie tutaj, według legendy, mieszka straszliwy potwór. Może komuś oda się go zobaczyć. Nad brzegiem jeziora znajduje się zamek

Wycieczka do Wielkiej Brytanii – atrakcje gwarantowane!


KF 


.....................................................................................................

Ciekawostki o Wielkiej Brytanii, czyli co powinieneś wiedzieć, wyjeżdżając na wakacje

Pełna nazwa to Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Stolicą

Wielkiej Brytanii jest Londyn. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą cztery państwa: Anglia, Szkocja, Walia i Irlandia Północna, a jej ustrój polityczny to monarchia parlamentarna. Monarcha pełni w państwie funkcje reprezentacyjne, a decyzje polityczne podejmuje parlament i rząd.


Te podstawowe informacje zna zapewne każdy. W dzisiejszym wpisie prezentujemy garść ciekawostek, o których warto wiedzieć wyjeżdżając do Zjednoczonego Królestwa, a które nie zawsze są znane:

1. Największymi miastami Wielkiej Brytanii są: Londyn (7milionów mieszkańców), Birmingham (1mln), Leeds (750000), Glasgow (681000) Najdłuższą rzeką jest: The Severn River (338km) Największe jezioro to: Longh Neagh (w Północnej Irlandii) Najwyższy szczyt: Ben Nevis (1344m)

2. John Doe to polski Jan Kowalski, symboliczny ktoś o nieznanym nazwisku. Dla kobiety używa się Jane Doe.

3. Tradycyjna szkocka potrawa to HAGGIS. Jest to barani żołądek nadziewany mięsem-wątrobą oraz sercem i owsianką.

4. Pod murawą stadionu Wembley, w jej centralnym punkcie, na głębokości kilku metrów umieszczona została "kapsuła czasu" (The time capsule). Jest to stalowa, otwierana kula, w której zachowano na pamiątkę m.in. fragment murawy starego stadionu Wembley, nagranie DVD z finałowego meczu mistrzostw świata 1966 r. oraz księgę zawierającą archiwum wszystkich meczów reprezentacji Anglii na starym stadionie.

5. Tylko 10% Brytyjczyków zjada obecnie tradycyjne brytyjskie śniadanie, złożone z jajek na bekonie. Większość pije dużo kawy zamiast przysłowiowej herbaty z mlekiem. Wyższa klasa średnia nadal celebruje zwyczaj picia herbaty o godzinie 5 po południu. Anglicy piją jednak najwięcej herbaty na świecie, 2,5 razy więcej niż Japończycy.

6. Anglicy są miłośnikami zwierząt. Ulubionym zwierzątkiem domowym Anglików jest

papużka falista.

7. Polka ma swoje miejsce wśród Rodziny Królewskiej. W 1722 roku 16-letnia Klementyna Sobieska poślubiła 30 lat starszego Jamesa Stuarta - niekoronowanego króla Anglii, Szkocji, Walii oraz Irlandii. Niestety, Polka nigdy nie zasiadła na tronie. Zmarła w wieku 29 lat.

8. Harrods, jedno z najbardziej znanych sklepów, oświetla 11 500 żarówek.

9. Modelowego angielskiego uczonego w szkołach używa tylko 4% Brytyjczyków, głównie Londyńczycy.

10. Pod kopułą katedry Św. Pawła w Londynie znajduje się Galeria Szeptów. Znajdująca się w niej osoba może usłyszeć szept z odległości 25 metrów. Ściany galerii są specjalnie zakrzywione po to, by wypowiedziany szept mógł się wielokrotnie odbić od ściany kopuły.

11. Będąc w Belfaście, należy udać się znanego Parku Dixon, gdzie co roku odbywa się międzynarodowa wystawa róż. Można na niej podziwiać około 100 000 odmian tych kwiatów.

PRZESĄDY popularne w Wielkiej Brytanii:

- Czarny kot przynosi szczęście, dlatego często występuje, np. na kartkach urodzinowych.

- Pierwszego dnia miesiąca dobrze jest powiedzieć „white rabbits, white rabbits, white rabbits”, bo według przesądu królik przynosi szczęście.

- Brytyjczycy unikają przechodzenia pod drabiną, szczególnie taką opartą o ścianę, bo to przynosi pecha.

- Otwieranie parasola w domu i buty na stole też są zwiastunem pecha.

- Skrzyżowane noże na talerzu oznaczają, że możemy się spodziewać kłótni.


KF

.....................................................................................................

Święta Wielkanocne zagranicą

Zżyci z polską tradycją opartą na świątecznych rodzinnych spotkaniach i biesiadowaniu przy obficie zastawionych stołach, nie zastanawiamy się, jak obchodzą Święta Wielkanocne nasi bliżsi i dalsi sąsiedzi. Zarówno w krajach europejskich, jak i na innych kontynentach, Zmartwychwstanie Jezusa świętowane jest również, tylko w bardzo różnorodny sposób. Ze względu na ograniczoną długość tego artykułu wyruszę w skrótową podróż po niektórych z zakątków świata. 

Przystanek za ścianą – stacja Czechy 

 

Polski stół obficie zastawiony ciężkimi potrawami i związany z nim obyczaj dwudniowego biesiadowania od rana do wieczora jest w Czechach nieznany. Są natomiast specjalne wielkanocne wypieki oraz specjalne wielkanocne słodycze. 

 

W Wielki Piątek maluje się pisanki, piecze się też baranki z ciasta i kupuje w sklepach słodycze, które wraz z barankami i pisankami ustawione będą na wielkanocnym stole. W sobotę i niedzielę ludzie idą do kościoła, ale poza tym spędzają te dni tak samo jak inne soboty i niedziele. Święta w czeskich wsiach zaczynają się w poniedziałek rano. Zwą się „szmigrus”, znać tu podobieństwo do naszego śmigusa. Dorośli tego dnia czekają w domach, bo chłopcy kilkuosobowymi grupkami objeżdżają, czym kto ma, te domy, w których są ich rówieśnice. Niosą z sobą pomlazki, czyli warkocze splecione z trzech, pięciu, siedmiu lub dziewięciu wierzbowych gałązek. Dziewczyny oblewają ich z okien wodą, ale chłopcy, nie bacząc na to, wpadają do domu i ścigają piszczące i kryjące się po kątach dziewczyny, żeby je wysmagać pomlazkami. 

Relacja zza oceanu 

Wielkanoc w Stanach Zjednoczonych nie jest tak ważna jak w Polsce. Święta to tylko jeden dzień – niedziela. Dużo wcześniej kobiety kupują na ten dzień eleganckie kreacje, żeby potem pokazać się w nich w kościele. Jest to również jedyny dzień w roku, kiedy można w USA zobaczyć kobietę w kapeluszu (takie wielkanocne nakrycie głowy nazywa się Easter Bonnet). Wielkanoc spędza się z rodziną, ale nie są to tak rodzinne święta jak Boże Narodzenie, kiedy przy jednym stole spotykają się całe pokolenia. Oprócz jajek, pieczonej szynki w słodkim sosie i ciast, nie ma specjalnych potraw.

Kiedy jajka są już pomalowane, rodzice (a właściwie zając, czyli Easter Bunny) chowają je przed dziećmi w najróżniejszych miejscach w domu lub ogrodzie. Pociechy mają za zadanie znaleźć wszystkie pisanki, aby potem móc je zjeść.

Co roku grupka biednych dzieci może uczestniczyć w szukaniu jajek ukrytych w Białym Domu (Easter Egg Hunt). Zajączek przynosi dzieciom prezenty. W wielkanocnym koszyczku znajdą się najczęściej słodycze, owoce oraz drobne upominki. 

Meksykańskie przedstawienia

Meksykanie mają całe dwa tygodnie na refleksje i dobrą zabawę. To pomieszanie zwyczajów przywiezionych z Europy w XV wieku z meksykańskim temperamentem. W Wielki Piątek ulice zamieniają się w teatr, gdzie odgrywane są sceny z życia Jezusa, W Wielką Sobotę podczas obrzędu Meksykanie palą kukły Judasza, a Wielka Niedziela to impreza z tańcami i fajerwerkami do białego rana. 

Społeczna Afryka


W afrykańskiej tradycji szczególną oprawą odznacza się wigilia Wielkiej Nocy. Tego wieczoru wierni biorą udział w renowacji i dekoracji kościołów, które przyozdabiają papierowymi kwiatami, motylami i drzewami. Uroczyste oczekiwanie na Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa trwa 3 godziny, rozpoczyna się o 15.00, a kończy o 18, gdy zapada zmrok. Po porannym nabożeństwie, ludzie licznie gromadzą się wokół kościołów, gdzie tańczą i śpiewają w rytm bębnów. Ten wesoły rytuał jest oznaką radości, jaką Afrykańczycy chcą dzielić się z powodu Zmartwychwstania Chrystusa.


Po wspólnych śpiewach i tańcach, wierni rozchodzą się do domów, gdzie w rodzinnej atmosferze zasiadają do wspólnego posiłku. Wśród świątecznych dań dominuje pieczony ryż z wołowiną lub kurczakiem. Na stole obowiązkowo musi znaleźć się iguana (nazywana przez tubylców Sopa de garrobo) - potrawa podawana z dodatkiem ryżu i warzyw, która posiada moc wzmacniającego afrodyzjaku.


Wielkanoc w Afryce ma wymiar społeczny. Wierni spędzają święta w licznym gronie, biesiadując, odwiedzając sąsiadów i krewnych.


Alleluja polska tradycjo!


Na końcu podróży po sporej części naszego globu nachodzą mnie dwie refleksje:


Cieszę się, że urodziłam się w kraju, w którym świąteczne zwyczaje nadal są bardzo ważne. Zastanawiające jest też to, że w społecznym wymiarze świętowania bliżej nam do Afryki niż do naszych bliższych sąsiadów.

PB

.....................................................................................................

Ciekawostki językowe, czyli czego jeszcze nie wiedzieliście o językach świata

Czy wyobrażacie sobie sytuację, w której zostalibyście pozbawieni podstawowego

narzędzia komunikacji międzyludzkiej, jakim jest język? Używamy go przecież do wyrażania emocji, myśli, pragnień. Obecnie na świecie używa się ok. 6-7 tysięcy języków. Dokładna liczba jest niemożliwa do określenia, bo wciąż powstają nowe języki i dialekty. Język jest tworem, który ciągle się zmienia, ewoluuje wraz z rozwojem kultury. 

Każdy język składa się ze zbioru znaków służących do tworzenia wyrażeń i zwrotów, czyli alfabetu oraz zasad łączenia tych znaków, czyli ortografii i interpunkcji. Jedne języki są bardzo popularne i używane właściwie na całym świecie, podczas gdy inne zostają zapomniane. Mają na to wpływ czynniki historyczne, geograficzne, ekonomiczne jak i polityczne. Najczęściej używanym językiem świata jest język chiński.
 

JĘZYK CHIŃSKI
W języku chińskim mówi obecnie więcej niż 1,3 miliarda ludzi. Jest używany w takich państwach jak: Chiny, Hongkong, Republika Chińska, Korea Północna, Korea Południowa, Wietnam, Singapur, Filipiny i wiele innych.
W Chinach oficjalnie używa się mandaryńskiego. Chiński charakteryzuje się tym, że znaki nie reprezentują dźwięków. Są zapisywane wewnątrz domyślnych kwadratów, czyta się je kolumnami z góry do dołu.


JĘZYK ANGIELSKI

Język angielski jest językiem ojczystym około 500 milionów ludzi. Dla dalszych 300 milionów stanowi on drugi język używany regularnie. Szacuje się, że półtora miliarda ludzi opanowała bądź uczy się i używa tego języka jako języka obcego. Ma status języka oficjalnego w 56 krajach świata.
Najdłuższym angielskim słowem, w którym żadna litera nie powtarza się ani razu jest uncopyrightable (zastrzec).
Słowo checkmate (czyli po polsku Szach mat) pochodzi od perskiego słowo Shah mat i oznacza „król zmarł”.
Słowo underground (podziemie, metro) jest jedynym angielskim słowem, które rozpoczyna się i kończy na und.
Aby móc się porozumiewać w języku angielskim, wystarczy znajomość około 2 tysięcy słów.


JĘZYK HISZPAŃSKI


W języku hiszpańskim mówi około 400 milionów osób. Należy on do rodziny języków indoeuropejskich, a swoim zasięgiem obejmuje takie kraje i obszary, jak: Hiszpania, Ameryka Łacińska, Ameryka Południowa, Gwinea Równikowa, Filipiny, Stany Zjednoczone i inne.

Hiszpański jest jednym z języków urzędowych ONZ, Unii Europejskiej, UNESCO, Unii Afrykańskiej i Organizacji Państw Amerykańskich.

Hiszpanie posługują się także lokalnymi językami – baskijskim, katalońskim i galicyjskim. Cechą charakterystyczną języka hiszpańskiego jest m.in. umieszczenie odwróconego znaku zapytania na początku zdań pytających i wykrzyknika w zdaniach wykrzyknikowych.


Język fiński jest uważany za jeden z najtrudniejszych języków świata. Im więcej języków znamy tym lepiej, ale czy istnieją jakieś ograniczenia dotyczące liczby języków, jaką jeden człowiek jest w stanie opanować? Poliglotą wszechczasów z pewnością możemy nazwać Emila Krebsa – niemieckiego dyplomatę, który znał około 65 języków.


Różnorodność językowa sprawia, że świat jest ciekawszy. Znajomość języków obcych pozwala komunikować się bez ograniczeń i poznawać kulturę innych krajów. Język to oznaka rozwoju cywilizacji. Bez niego trudno sobie wyobrazić komunikację między ludźmi.


KF

.....................................................................................................

Krótka historia języka hiszpańskiego

Język hiszpański jest trzecim pod względem liczby użytkowników na świecie. Posługują się nim nie tylko mieszkańcy Hiszpanii, ale również prawie całej Ameryki Południowej. Jednakże, występują dość znaczne różnice między hiszpańskim z Półwyspu Iberyjskiego, a tym z Ameryki Łacińskiej. Odmienności te wynikają z faktu, iż jest to połączenie hiszpańskiego iberyjskiego z językami społeczeństw, które zamieszkiwały obecne tereny Ameryki Południowej przed konkwistą. W samej Hiszpanii mówi się kilkoma językami. Oprócz głównego i wzorcowego kastylijskiego, mieszkańcy posługują się także katalońskim, baskijskim, asturyjskim, kantabryjskim oraz dialektami leońskim i estremadurskim. W obecnych czasach, język hiszpański staje się coraz bardziej popularny. Zainteresowanie nie wynika już jedynie z chęci poznania nowej, odmiennej od naszej kultury i egzotyki świata hiszpańskojęzycznego. Obecnie język ten daje nam również szeroki wachlarz możliwości zawodowych i rozwojowych.

.....................................................................................................

Wywiad z niepełnosprawną modelką Danielle Sheypuk

How did it happen that you became a model?

I met Carrie Hammer approximately one year ago at a Women Who Care Luncheon for the United Cerebral Palsy Institute of New York. We were seated next to each other and we immediately hit it off. She was admiring my Louboutin booties and calling me the “Carrie Bradshaw” of people in wheelchairs. When she decided to use “role” models instead of the traditional runway model for her show, she immediately asked me to be in it. We were both so excited; we started screaming out loud on the telephone!

Why did you want to be a model?

I have always been interested in fashion and have always felt neglected by the Fashion Industry as a consumer with a disability. People with disabilities are never pitched to and never featured in fashion magazines. I want to change that and prove to the Fashion Industry that we are consumers too and care about the way we look. My other goal is to change the negative image of people with disabilities and cause society to look at us as chic, sexy, and glamorous. I felt that being a model could help me to make progress towards achieving these goals.

What was your family and friends’ reaction to you becoming a model?

They are very supportive and keep saying that they have known for a long time that I would achieve great things. The bottom line is that I am trying to use my strengths, whether it is my intelligence and/or my beauty, to change the lives of people with disabilities for the better.

What do you feel when people’s eyes are turned to you?

When I was going down that runway during New York Fashion Week, I felt electrified! I felt

everyone’s eyes on me and the flashes of all of the press cameras and it empowered me. I thought that this was my time to show the world that people with physical disabilities are attractive, amazing, and fierce

The first Miss Poland on the Wheelchair contest was organized in 2013th. How did it look like in your country?

I was so happy to see the Miss Wheelchair Poland pageant! I saw pictures and read a few articles and think you guys did an amazing job. I was very happy to see that even the Polish Prime Minister attended. I think other countries, including the USA, should look to your pageant as a good example of how it should be. You did an excellent job at portraying glamour, achievement, and beauty. Some of my family on my father’s side is from Poland, so I can say that I am very proud of my Polish roots.

How the disabled are perceived in the USA?

People with disabilities continue to be a very stigmatized population in the United States, especially in the area of dating, romance, and sexuality. Many negative stereotypes are still attributed to us, ie. We are asexual, not sexy, can’t have sex, are weak, dependent, helpless, won’t make good relationship partners, etc., and we are not featured in the mainstream media in any sort of glamorous, stylish way. These are the major areas that I am trying to address. It is 2014 and way past time for change.

Have you ever been reluctant to start a career as a model?

No! When I believe in something, I make it happen. I am a very driven, motivated, passionate person. I strongly believe that society needs to see people with disabilities as desirable, beautiful people, who need to be included in all areas of our society for the sake of our general well-being and our mental health. I won’t stop until I make this happen!

 

How would you define the American mentality when it comes to perceiving the disabled?

The United States has come a long way in terms of their acceptance and integration of people with physical disabilities. Our needs regarding accessibility and education are pretty vigorously addressed. But, people with disabilities continue to have a very negative image when it comes to dating, sex, romance, and fashion. We have not been integrated into these arenas and, of course these topics apply to people with disabilities. Are we not human? It is part of human nature, disabled or not, to want to engage in an intimate relationship and to care about the way we look. It remains difficult for people with disabilities to have romantic/sexual relationships and, it is believed that the largest obstacle is society’s negative perceptions. The Fashion Industry almost completely overlooks people with disabilities in terms of being consumers and in terms of defining beauty.

How would you define the term “disability”?


I define “disability” as “differently abled”. We may not be able to do some activity or function the way that the majority of society can, but we just have to figure out another way to do it. So, we may have to go a different path but the end result is the same, and that is the ability to lead a healthy, fulfilling life. As a psychologist, I often label this as strategy and help clients to come up with a strategy that works for them and helps them to meet their goals. Strategy can be used in the area of dating, romance, and sexuality. I constantly stand by the concept that I do not care how severe one’s disability is, dating, romance, and sex are possible with a little strategy.

How did it happen that you received an invitation to the New York Fashion Week?

When designer Carrie Hammer decided to use “Role” models instead of the typical runway model, she thought I would be perfect for the job.

How do you feel on the runaway or while performing on TV?

 

I always feel a little nervous because I always strive to do a good job, but I enjoy being in front of the camera and being in the spotlight. It is something that feels very natural to me and I feel like I can use this as a way to reach many people. The only way that we will change these negative stereotypes and the negative way society regards people with disabilities is to reach out on a very large level and that involves major media like television, radio, fashion magazines, and fashion shows.

Have you noticed any differences between you as a wheelchair model in comparison to other models?

I feel that self-confidence is relative and I feel just as self-confident as all of the other models. One difference that I noticed during the rehearsal for the show is that I needed to work on how I would model the clothing while sitting in my wheelchairs. 

What was the reception of spectators and the mass media to you?

It was so warm and welcoming!  All of the guests at the show described a “great vibe” when leaving and feeling good about themselves.

What does your life look like in NY as a disabled person?

Contrary to what most people assume, New York City is actually an easy place for me to live. The fact that all public transportation (aside from some subway stations) is accessible is a huge plus. I do not drive, so I enjoy the independence that this brings. 

You are a media personality. Don’t you think that you are a very important person for many people especially women with disabilities?

Yes, I think that I have a lot to offer people with disabilities.  I try to live my life to the fullest despite my disability and this is so important for people to see and know it is possible for them too.

What is your message for millions of disabled people who admire you, and dream about life similar to yours?

Work hard and set your goals just a little bit higher then you normally would.  It is good to push yourself a little and go beyond your comfort zone. I believe that it facilitates growth as a person.

What do you think about showing disability in the media?

I think it is extremely important to show people with disabilities in the media.  It is the only

way that we are going to normalize having a disability and dispel all of the negative stereotypes and stigmas. 

Have you noticed any tendencies to show disabilities in the American media?

There have been previous tendencies to portray people with disabilities as sad, pathetic, and sick. That image is recently starting to change especially since the Sundance reality show, The Push Girls, the Diesel Advertisement with a disabled model, and now with Carrie Hammer featuring a disabled runway model (me!).

What are you more afraid of: criticism or praise of your achievements as a disabled person?

I am not afraid of either. I welcome both, will grow from both, and will use my growth to further empower people with disabilities.

Apart from being a model you are a therapist. Could you tell me something more about this profession?

I am a licensed clinical psychologist. I have my Ph.D. from The New School for Social Research in Manhattan. I treat the spectrum of mental health issues from anxiety and depression to post-traumatic stress and bipolar disorder. My specialty lies in the area of dating, romance, and sexuality for people with physical disabilities. I have started a private therapy practice where I conduct therapy sessions via Skype. I engineered it that way to make it easier for people with disabilities to attend therapy.

You as a therapist raise a very controversial question (sexual therapy of disabled people). Could you tell me how the society reacts to your work?

I feel that society, especially the disabled community, have welcomed the discussion of sex and dating for people with disabilities with open arms.  People with disabilities want to talk about it because it is such a neglected and ignored topic that there is usually no one to turn to for advice or to look to as a role model.  Society, in general, wants to hear about it because they are not exposed to the topic and want to learn more.

  Why have you chosen this area of therapy?

It is an area that is the most neglected and needs the most attention. It is our human nature to be interested in dating and intimacy, regardless of disability, and finding fulfillment in these areas is crucial to our psychological well-being.

What was the reaction of the disabled community to the film "Sessions"?

I loved the movie and thought it did a great job in beginning to open the eyes of American society to the very normal sexual nature of people with physical disabilities

    What is the demand among the disabled to take part in sexual therapy?

There is great demand because people with disabilities really have no one to turn to for advice regarding this topic or to look to as a role model.  Psychologists with disabilities are rare and many disabled clients prefer to work with a psychologist/therapist who also has a disability

You are an online therapist. Do you think that a lack of face to face contact plays a significant role in treating any disorders?

I treat clients both in-person and online. I think a successful, working therapeutic alliance can be formed in both scenarios. Both scenarios equally have their plus and minuses.

Interview: Sylwia Cegieła

 

..............................................................................................................................

Boże Narodzenie w Niemczech i Austrii

Te trzy magiczne dni, na które wielu z nas niecierpliwie czeka cały rok, zbliżają się wielkimi krokami. Już wkrótce, mimo mroźnej aury za oknem, w naszych domach zagości znajome ciepło, zapach choinki, ciasta i ulubionych świątecznych potraw. To wszystko znów skusi nas, by wspólnie usiąść przy stole, a dźwięk kolęd wypełni nasze serca radością i spokojem.

Podobny obraz świąt mają także nasi zachodni sąsiedzi, czemu zresztą trudno się dziwić. Ze względu na bliskie sąsiedztwo oraz zaszłości historyczne kultura polska i niemiecka zawsze splatały się ze sobą. To właśnie z Niemiec przywędrował do nas zwyczaj przystrajania jodły lub świerku na Boże Narodzenie. Tradycję tą zapoczątkowaną w Alzacji w XVI wieku, z czasem przejął kościół katolicki. Do jej rozpowszechnienia w Niemczech przyczynił się również Martin Luter, który nawoływał do spędzania tych świąt w domu z rodziną. Do Polski przynieśli ją niemieccy protestanci na przełomie XVIII i XXIX wieku w okresie zaborów. Z taką samą niecierpliwością, jak każdy z nas w dzieciństwie, niemieckie i austriackie dzieci czekają na ukryte pod nią prezenty i podobnie, jak w Polsce, w każdym domu są inne zwyczaje wigilijne, a przede wszystkim inne przysmaki.

Jest jednak kilka istotnych ogólnych różnic. Jedną z nich jest uwaga, jaką Niemcy poświęcają Adwentowi, obchodzonemu w Polsce właściwie tylko w Kościołach. Na Mikołaja niemieckie dzieci dostają kalendarzyk adwentowy, tzw. Adwentskalender, w którym każdy dzień jest okienkiem z ukrytą w środku czekoladką w kształcie choinki, bałwanka, aniołka itp. Odsłaniając codziennie każde okienko, dzieci odliczają czas do świąt. W domach na stole stawia się również wieniec adwentowy – Adwentskrantz zrobiony z gałązek jodłowych. Stawia się w nim 4 świece i w każdą niedzielę Adwentu zapala się jedną z nich, tak, że w ostatnią niedzielę płoną wszystkie 4.  W czasie Adwentu w centrach miast odbywają się tzw. Weihnachtsmärkte – coś w rodzaju kiermaszów świątecznych, na których sprzedawane są ręcznie wyrabiane ozdoby choinkowe, domowe wypieki świąteczne oraz Glühwein – grzane wino zaprawione goździkami i różnymi przyprawami korzennymi.

Kolacja wigilijna jest jednak zdecydowanie mniej obfita, gdyż nie ma obecnego jeszcze u nas zwyczaju 12 dań, a każdemu Polakowi spędzającemu w Niemczech ten wieczór, z pewnością rzuci się w oczy brak wigilijnego opłatka. Żłóbek z siankiem przy choince spotyka się tam tylko w katolickich domach. Warto też wspomnieć, iż Niemcy wolą spędzać Wigilię w zamkniętym gronie najbliższej rodziny i niechętnie zapraszają gości. Nie znajdziemy więc pustego miejsca przy żadnym niemieckim stole. Inne są także kolędy i nie chodzi tutaj bynajmniej o to, iż nie są one tak spontanicznie śpiewane w gronie rodzinnym, jak w Polsce po zakończeniu wigilijnego obżarstwa. Poza Stille Nacht, Heilige Nacht będącej Kolędą znaną na całym świecie, typowe niemieckie Kolędy różnią się znacznie w warstwie tekstowej. Teksty polskich kolęd skupione są na dzieciątku leżącym w żłóbku, które albo płacze i trzeba je pocieszyć, albo zwiastuje radość, więc każdy chce je ujrzeć. Tymczasem najpopularniejszą niemiecką Kolendą jest Oh Tannenbaum opiewająca choinkę i jej piękne, zielone igiełki, które zielenią się nie tylko latem, ale także zimą. Jest również Kolęda o róży, którą w XVIII wieku napisał pewien niemiecki zakonnik ujrzawszy w wigilijny poranek różę, która wyrosła z pod śniegu. Stała się ona dla niego symbolem nowego życia narodzonego w pozornie niesprzyjających warunkach.

Nieodłączną częścią niemieckiej Wigilii są słodkie przekąski takie jak pierniczki – Lebkuchen, twarde ciasteczka z cynamonem i przyprawami korzennymi, Weihnachtsplätzchen, czyli małe placuszki z różnym nadzieniem Np. Mak, migdały, orzechy czy suszone owoce. Tradycyjną niemiecką potrawą jest również strudel – Christstollen. Rodzaj ciasta drożdżowego z jabłkami, lub suszonymi owocami. Ogniwo wspólne polskiej i niemieckiej kulinarnej tradycji bożonarodzeniowej stanowi karp. Nie jest on jednak jedzony w każdym domu. Tradycyjnym mięsem spożywanym w Wigilię lub w Pierwszy Dzień Świąt jest gęś, w Austrii zastępowana kurczakiem. Jednak dochodzą tutaj do głosu również wpływy kultury amerykańskiej i na niektórych stołach króluje indyk. W wielu domach obfite jedzenie zaczyna się od Pierwszego Dnia Świąt, a Wigilia jest bardzo skromna złożona z pieczonych kiełbasek i sałatki ziemniaczanej albo Eintopf narodowej niemieckiej potrawy przypominającej rosół.

Bliższa polskim, a zwłaszcza małopolskim sercom i podniebieniom jest tradycja austriacka. W potrawach wigilijnych jest więcej grzybów, kapusty czy grochu. Można nawet spotkać kluski z makiem. Tam też, w przeciwieństwie do Niemiec, prezenty otwiera się w wieczór wigilijny po kolacji, a na wsiach można spodziewać się odwiedzin kolędników czy wizyty księdza po kolędzie.

KSz

 ..............................................................................................................................

Tradycje świąteczne w Rosji

Kościół katolicki posługuje się kalendarzem gregoriańskim, natomiast Cerkiew prawosławna używa kalendarza juliańskiego, co tłumaczy fakt, że prawosławna Wigilia przypada 6. stycznia, a pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia jest obchodzony 7. stycznia. Wigilię poprzedza czterdziestodniowy post, w czasie, którego należy powstrzymać się od spożywania mięsa, ryb i nabiału. Na wieczerzy wigilijnej nie powinno zabraknąć prosfory, czyli poświęconego chleba ofiarnego, który można porównać do naszego opłatka.  Wieczerza wigilijna składa się z dwunastu postnych dań, takich jak: kasze, grzyby, sałatki warzywne i ciasta, w tym pierniki. Czasem na wigilijnym stole pojawiają się także ryby. Głównym daniem jest bezsprzecznie kutia, którą przygotowuje się z ziaren pszenicy, miodu, kaszy, maku lub orzechów.. Jeśli chodzi o Bożonarodzeniowy obiad, to podaje się często gęś z jabłkami.

Dekret w sprawie świętowania Nowego Roku wydał car Piotr Wielki, zmieniając datę święta z września na styczeń. Za panowania Piotra I upowszechniły się choinki noworoczne i sztuczne ognie. Rosjanie świętują Nowy Rok aż dwa razy, czyli 1. stycznia, a potem - zgodnie z kalendarzem juliańskim - 14. stycznia.  W Moskwie zabawy sylwestrowe odbywają się na Placu Czerwonym, na Placu Teatralnym i na Placu Twerskim. Świętowanie w gronie rodziny i przyjaciół jest suto zakrapiane szampanem. Do małych Rosjan przychodzi z podarunkami (najczęściej zabawkami i słodyczami) Dziadek Mróz ze swoją pomocnicą -Śnieżynką.

Słowniczek wyrazów świątecznych:

Boże Narodzenie - Рождество Христово

Cerkiew prawosławna - православная Церковь

choinka - ёлка

Dziadek Mróz - Дед Мороз

kutia - кутья

Nowy Rok - Новый Год

Plac Czerwony - Красная площадь

prezent - подарок

prosfora - просфора

Sylwester - новогодняя ночь

zampan - шампанское

Szczęśliwego Nowego Roku! - С Новым годом, с новым счастьем, с новым здоровьем!

Śnieżynka - Снегурочка

Wigilia - Сочельник

AW

...............................................................................................................................

Tradycje świąteczne we Francji

 

Boże Narodzenie jest jednym z najważniejszych świąt rodzinnych, w którym główną rolę

odgrywają najmłodsi. Po Adwencie pozostały tylko kalendarze adwentowe, czyli bombonierki, z których dzieci codziennie wyjmują jedną czekoladkę. Choinki pojawiają się w domach już na początku grudnia, a znikają w okresie noworocznym. W wigilię cała rodzina gromadzi się u dziadków. Na świąteczny posiłek podaje się indyka nadziewanego jadalnymi kasztanami, owoce morza (np. ostrygi) i ryby (np. wędzonego łososia), pasztet z otłuszczonych gęsich wątróbek, wino oraz tradycyjne ciasto – roladę w kształcie gałęzi (dawniej palono gałęziami w kominku, aby ogrzać biesiadników, a obecnie uważa się, że gałęzie mają przynosić zdrowie i szczęście). W regionie Bretania podaje się gryczane naleśniki polane kwaśną śmietaną. Św. Mikołaj rozdaje prezenty w nocy z 24 na 25 grudnia, wrzucając je do buta lub pod choinkę. Pasterka jest odprawiana w małych kościołach w godzinach wieczornych, a w pięknych gotyckich katedrach – o północy. W większości kościołów nie ma szopek, a świąteczną dekorację stanowią choinki. Szopki z figurkami świętych i postaciami z życia codziennego można za to spotkać w centralnym punkcie wielu miast. Francuzi nie śpiewają kolęd przy choince, ale można je usłyszeć na licznych koncertach. Tylko w regionie Alzacja i Lotaryngia Boże Narodzenie obchodzi się przez dwa dni.

Francuzi świętują Sylwestra raczej skromnie, w gronie rodzinnym, często przy tych samych potrawach, co w Wigilię. O północy otwierają butelkę szampana i składają sobie życzenia.

Słownictwo świąteczne - Vocabulaire

Boże Narodzenie - Noël

butelka - la bouteille

choinka - le sapin

ciasto w kształcie gałęzi - la bûche de Noël

figurki świętych - les santons

indyk nadziewany kasztanami - la dinde aux marrons

jeść kolację - Réveillonner

kolacja świąteczna - le Réveillon

kolęda - le cantique de Noël

Nowy rok - le Nouvel An, le Jour de l'An

ostrygi - les „huîtres

Pasterka - la Messe de minuit

pasztet z gęsich wątróbek - le foie gras

prezent - le cadeau

Sylwester - la Saint-Sylvestre

szampan - le champagne

Szczęśliwego Nowego Roku!

1. Bonne Année!

2. Belle et Heureuse Année!

3. Excellente Année!

szopka - la crèche de Noël

św. Mikołaj - le Père Noël, le Papa Noël

Wesołych Świąt! - Joyeux Noël!

wędzony łosoś - le saumon fumé

Wigilia - la veille de Noël

................................................................................................................................

Świąteczny nastrój w Wielkiej Brytanii i USA

W związku z tym, że zbliżają się Święta Bożego Narodzenia postanowiłam przyjrzeć się bliżej tradycji bożonarodzeniowej w dwóch krajach anglojęzycznych, mianowicie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Przygotowania

W Wielkiej Brytanii przygotowania do świąt (Christmas) rozpoczynają się na początku grudnia, bo podobnie jak w Polsce, Boże Narodzenie poprzedzają cztery tygodnie Adwentu. Amerykanie tradycyjnie rozpoczynają przygotowania już w listopadzie, dzień po Święcie Dziękczynienia, który przypada w ostatni czwartek listopada. W tym okresie zarówno Brytyjczyków jak i Amerykanów ogarnia gorączka świątecznych zakupów. W USA początek świątecznych wyprzedaży jest nawet nazywany Czarnym Piątkiem.

CHRISTMAS TIME!

Ozdoby

Brytyjczycy, podobnie jak Polacy i Amerykanie, nie wyobrażają sobie tradycyjnego Bożego Narodzenia bez przystrojonej lampkami, bombkami i łańcuchami, pachnącej choinki. Co roku na londyńskim Trafalgar Square pojawia się ogromne drzewko, które przylatuję z Oslo jako forma upamiętnienia i podziękowanie za pomoc, jaką mieszkańcy Londynu zaoferowali norwegom podczas II wojny światowej. W USA według tradycji choinkę kupuję się i przystraja w ostatni piątek listopada.

W każdym amerykańskim i brytyjskim domu powinna zawisnąć jemioła (mistletoe). Jemioła jest uważana za symbol życiodajnej energii, płodności. Określana jest także rośliną pokoju. Pocałunek pod jemiołą ma przynieść szczęście na cały następny rok.

W obu krajach panuje też tradycja odświętnego przystrajania domów i stołów. Kolorowe lampki, łańcuchy, ozdobne wieńce na drzwiach, świece. Rośliną, która pojawia się w wielu domach jest Poinsettia, czyli Gwiazda Betlejemska.

Prezenty

Mikołaj (w Ameryce Santa Claus, w Wielkiej Brytanii Father Christmas) przylatuje saniami ciągniętymi przez renifery w nocy z 24 na 25 grudnia. Mikołaj podobno wchodzi do domu przez komin. Mniejsze upominki wkłada do specjalnych skarpet (Christmas Stocking) wieszanych na kominku, a większe kładzie pod choinką. Dzieci i dorośli otwierają prezenty rano 25 grudnia.

Drobne upominki są dawane rodzinie i przyjaciołom, współpracownikom, a nawet sąsiadom. Mogą to być ciasteczka domowej roboty w ozdobnej metalowej puszce lub Christmas Crackers. Christmas Cracker to drobny upominek zapakowany w taki sposób, aby przypominał duży cukierek. Upominki w formie Christmas Crackers są zazwyczaj żartobliwe, może to być, np. papierowa korona, lusterko albo otwieracz do butelek.

UROCZYSTY OBIAD

W przeciwieństwie to polskiej tradycji, w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w Wigilię nie zasiada się do uroczystej kolacji. Najważniejszym punktem Świąt Bożego Narodzenia jest uroczysty świąteczny obiad (Christmas Dinner) 25 grudnia, podczas którego rodzina i przyjaciele zasiadają przy wspólnym stole, aby cieszyć się smakiem tradycyjnych potraw. Na świątecznym stole honorowe miejsce zajmuje pieczony indyk. Do indyka podawany jest sos żurawinowy. W menu powinny się też znaleźć pieczone lub tłuczone ziemniaki (mashed potatos) oraz warzywa, takie jak brukselka i marchewka.

Brytyjczycy nie wyobrażają sobie świąt bez puddingu i babeczek (mince pies) Amerykanie na deser zjedzą sernik i popiją napojem jajecznym z brandy, gałki muszkatołowej i cynamonu (eggnog).

ZWYCZAJE

Brytyjską tradycją jest łamanie kości życzeń (wishbone). Dwie osoby łamią się kością

indyka w kształcie litery Y. Osoba, która ułamie większy kawałek kości może pomyśleć życzenie.

Co roku z okazji Bożego Narodzenia Królowa wygłasza przemówienie, które jest nadawane na żywo w radiu i telewizji 25 grudnia o godzinie 15.00.

26 grudnia to Wielkiej Brytanii tzw. Boxing Day – czas poświątecznych wyprzedaży i wydarzeń sportowych. Nazwa święta pochodzi od średniowiecznego zwyczaju podarowywania służbie lub biednym upominków zapakowanych w pudełka. Amerykanie nie obchodzą drugiego dnia świąt. 26 grudnia świąteczny nastrój znika i wszyscy idą do pracy.

Tradycja świąteczna w Wielkiej Brytanii i USA jest do siebie podobna. Jestem pewna, że każdy ma swój ulubiony zwyczaj i potrawę. Mi amerykańskie Boże Narodzenie zawsze kojarzy się z Jingle Bells.

Jingle Bells
Dashing through the snow
In a one horse open sleigh
O'er the fields we go
Laughing all the way
Bells on bob tails ring
Making spirits bright
What fun it is to laugh and sing
A sleighing song tonight

jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh what fun it is to ride
In a one horse open sleigh
Jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh, what fun it is to ride
In a one horse open sleigh

A day or two ago
I thought I'd take a ride
And soon Miss Fanny Bright
Was seated by my side
The horse was lean and lank
Misfortune seemed his lot
We got into a drifted bank
And then we got upsot

jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh, what fun it is to ride
In a one horse open sleigh
Jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh, what fun it is to ride
In a one horse open sleigh yeah

Now the ground is white,
So go it while you're young
Take the girls tonight
And sing this sleighing song
Just get a Bob-Tailed Nag,
Two-Forty for his speed
Then hitch him to an open sleigh and Crack
You'll take the lead

jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh, what fun it is to ride
In a one horse open sleigh
Jingle bells, jingle bells Jingle all the way
Oh, what fun it is to ride
In a one horse open sleigh yeah

Tłumaczenie

Pada śnieg

Poprzez białe drogi,
z mrozem za pan brat,
Pędzą nasze sanie
Szybkie niby wiatr.
Biegnij, koniu wrony,
Przez uśpiony las,
My wieziemy świerk zielony
i śpiewamy tak:

Pada śnieg, pada śnieg
Dzwonią dzwonki sań
Jak to miło gnać saniami
w śnieżnobiałą dal. x2


Dzień lub dwa dni temu
Chciałem jechać w dal
Ale panna Bright
Też wsiadła do sań
Lecz koń był mizerny
Smutny jego los
Lód się złamał,
a my w wodę wpadliśmy po nos

Pada śnieg, pada śnieg
Dzwonią dzwonki sań
Jak to miło jechać nimi
w śnieżnobiałą dal! x2

Już jest ziemia biała
Więc idź, młodyś ty
Weź dziś w noc dziewczyny
Śpiewaj sanny rytm
Weźcie szkapę Bob'a
Prędkość cztery dwa
Uważajcie na lód cienki
Dalej prowadź w dal!

Pada śnieg, pada śnieg
Dzwonią dzwonki sań
Jak to miło, gdy saniami
pędzisz w śnieżną dal! x4

Wesołych Świąt!

Merry Christmas!

KF

................................................................................................................................　 

Wieża Eiffla (la Tour Eiffel) – historia budowli

Najsłynniejszą budowlę w Paryżu zaprojektował inżynier Alexandre Gustave Eiffel z okazji wystawy światowej, zorganizowanej dla uczczenia stulecia Rewolucji Francuskiej. Wieża miała posłużyć jako brama wejściowa na teren wystawy. Prace budowlane rozpoczęto w 1887 r., a zakończono 31 marca 1889 r. Dokładny czas budowy wyniósł 2 lata, 2 miesiące i 5 dni. Wieżę zawdzięczamy wysiłkowi trzystu robotników, z których jeden zginął. Fundamenty budowli sięgają od 8 do 14 m w głąb podłoża. Ciężar głównej konstrukcji wynosi około 7300 ton, natomiast cała struktura waży około 10100 ton. W czasie budowy zużyto ponad 7000 ton stali oraz 2,5 miliona nitów, którymi połączono 18 tys. elementów metalowych. Koszty prac budowlanych można oszacować na 1,5 miliona dolarów. Łączna powierzchnia malowania konstrukcji wynosi 250 tys. m². Co 7 lat konserwatorzy malują wieżę, do czego potrzeba ponad 50 ton ciemno-brązowej farby.

Wieża Eiffla to wiktoriańska struktura ekspresjonistyczna. Na pierwszym piętrze znalazła się restauracja, a na drugim tarasie, na wysokości 116 metrów miała biuro gazeta Le Figaro. Na trzeci taras prowadzą windy i schody. Licząc od samej ziemi, mamy 347 stopni do pierwszej platformy, 674 stopnie do drugiej i 1710 stopni do małej platformy na szczycie wieży.

Wieża znajduje się na Avenue Gustave Eiffel. Powierzchnia budowli wynosi 1,6 ha. Sama konstrukcja ma wysokość 300,5 m, a razem z anteną - 324 m. Od początku istnienia budowli jej wysokość zwiększała się wskutek montowania nowych anten (łącznie o 12 m). Na wieży umieszczono 120 anten. Kiedy wieje silny wiatr, budowla może przechylać się na boki nawet do 7 cm, a w czasie upałów jej wysokość wzrasta nawet o 18 cm.

Od momentu otwarcia do dziś wieżę zwiedziło ponad 167 milionów osób. Co roku ten zabytek przyciąga 3 miliony turystów. Dookoła wieży umieszczono nazwiska 72 francuskich naukowców i sławnych ludzi.

Wieża Eiffla jest dwa razy wyższa od pomnika Waszyngtona i waży 70000 ton więcej. Utrzymała status najwyższej konstrukcji na świecie aż do 1929 r., kiedy to w Nowym Jorku wzniesiono 319-metrowy Chrysler Building (biurowiec Chryslera). Na całym świecie stworzono kilkanaście imitacji wieży m.in. w Pradze (60 m) i w Las Vegas (165 m).

AW

................................................................................................................................................

Do you speak English?

Dla około 300-400 milionów osób to język rodzimy. Co dwudziesty człowiek na świecie oraz co trzeci Europejczyk biegle włada tym językiem. Mowa o języku angielskim.

Pomimo tak wszechstronnego rozpowszechnienia, nie jest to jednak największy język współczesnego świata. Jest dopiero trzeci – po używanych w Chinach, Tajwanie, Singapurze oraz Malezji językach mandaryńskich (ok. 15% populacji świata) oraz hiszpańskim.

Historia języka angielskiego obejmuje trzy okresy:

- staroangielski, którym władała ludność w latach 450-1150,

- średnioangielski, którego czas panowania przypada na lata 1150-1450

- nowoangielski, który od XV wieku został z nami do dziś.

Najstarszy okres angielskiego, zwany jest także anglosaskim, ponieważ był używany przez plemiona Anglów, Sasów i Jurów. Podbili oni Anglię ok. 450 roku. Wytworzyły się wówczas trzy różniące się między sobą dialekty: anglijski (zróżnicowany na dialekty northumbryjski i marcyjski), kentyjski oraz zachodniosaksoński. W wiekach ok. VII- VIII dominował dialekt anglijski. To w nim spisano większa część literatury staroangielskiej, a około IX wieku inne dialekty zdominował zachodniosaksoński.

Dziś podziwiać możemy literaturę z tamtego okresu przetłumaczoną na dialekt zachodniosaksoński, choć pierwotnie spisana została dialektem anglijskim.

W 1066 roku ginie król Anglii Harold w walce z księciem Normandii pod Hastings. Był to przełomowy okres dla języka angielskiego. Wówczas francuski język najeźdźców z południa zaczął dominować w wśród wyższych sfer i nad dialektem anglosaskim, co uwidoczniło się w wielkim wpływie francuskiego na średnioangielski, w tym także na nowoangielski.

Język średnioangielski dzieli się na dwa podokresy: wczesny średnioangielski przypadający na okres 1150 - 1300 i późny średnioangielski (1300 - 1450). Przyczyną takiego podziału jest fakt, że późniejsza faza tegoż języka charakteryzuje się bardzo dużą ilością zapożyczeń z języka francuskiego z tego okresu w porównaniu z fazą pierwszą, w której zapożyczenia są nieliczne.

W tej fazie rozwinęły się nowe dialekty średnioangielskie: północny, kentyjski, wschodniośrodkowy, zachodniośrodkowy i południowo-zachodni.

Okres nowoangielski

Około 1500 roku rozpoczyna się do dziś trwający okres nowoangielski. Dzieli się on na trzy fazy: wczesny nowoangielski (1500 - 1650), późny nowoangielski (1650 - 1800) i współczesny nowoangielski (1800 - do dzisiaj).

Powstanie okresu nowoangielskiego silnie związane było z wynalezieniem druku a tym samym, z rozpowszechnieniem literatury. Wtedy też światło dzienne ujrzała twórczość angielskiego dramaturga Williama Shakespeare'a. W tym czasie – wybitny naukowiec dr Samuel Johnson – opracował pierwszy słownik języka angielskiego. Słownik ten w głównej mierze przyczynił się do usystematyzowania pisowni i reguł języka.

Okres nowoangielski to również czas, kiedy język angielski zaczyna stawać się językiem prestiżowym. W tym samym czasie następuje ekspansja brytyjska na świecie, począwszy od kolonizacji Ameryki, poprzez Afrykę Południową na Indochinach skończywszy. Dzięki temu, język angielski dociera do różnych zakątków kuli ziemskiej. Ma to ogronme znaczenie na arenie międzynarodowej. Wielcy przywódcy i szlachta zaczynają biegle władać językiem angielskim. Coraz częściej jest on używany w polityce międzynarodowej.

Pomimo że wiek XX i dwie wojny światowe powodują znaczny upadek Anglii, sam język nie traci na wartości. Dzieje się tak za sprawą wzrostu znaczenia Stanów Zjednoczonych, których językiem urzędowym jest nota bene także angielski (jedna z jego odmian).

Po II wojnie światowej wieli ludzi związanych z nauką, kulturą i sztuką wyemigrowało do USA. Stany stały się kolebką najnowszych odkryć naukowych. Dokonania tamtejszych naukowców i innych twórców rozprzestrzeniają się na cały świat. Wszelkie informacje o ich dokonaniach dochodzą oczywiście w języku angielskim, co bezpośrednio wpływa na uznanie go jako międzynarodowe narzędzie komunikacji.

I tak język angielski stał się uniwersalnym oraz naturalnym narzędziem służącym ludziom do porozumiewania się.

A czy dla Was język szekspirowski jest równie naturalny? Jeśli nie jak najszybciej należy to zmienić i rozpocząć naukę!

PS

...............................................................................................................................................

Waszyngton D.C. - miasto pełne historii, polityki i sztuki 

Waszyngton D. C. – stolica Stanów Zjednoczonych Ameryki – jednego z najbogatszych, a zarazem największych państw na świecie. Miasto jest siedzibą prezydenta, Kongresu, ministerstw i departamentów oraz urzędów federalnych.

Leży nad  rzeką Potomac i jej dopływami Anacostia oraz Rock Creek. Obejmuje Dystrykt Kolumbii usytuowana pomiędzy stanami Maryland i Wirginia oraz miastami znajdującymi się w sąsiednich stanach, m.in.: Alexandria, Rockville, Silver Spring, College Park, Fairfax, Falls Church.

Waszyngtonu D.C. nie należy mylić ze stanem Waszyngton, który znajduje się na przeciwległym wybrzeżu kraju, w północno-zachodniej jego części.

Miasto Waszyngton zostało założone decyzją Kongresu 16 lipca 1781 roku i przejęło rolę stolicy Stanów Zjednoczonych po Filadelfii. Jeśli wziąć pod uwagę powierzchnię, to Waszyngton jest szóstą aglomeracją USA, ale pod względem liczby ludności (ok. 580 tys.) – zaliczana jest do najmniejszych stolic świata.

Prawie 20% miasta stanowią parki i tereny zielone. Więcej roślinności ma tylko Nowy Jork. Największy z nich to National Mall, w którego centrum znajduje się Pomnik Waszyngtona.

W Waszyngtonie odnajdziemy prawdziwą mieszankę stylów architektonicznych. Znajdziemy w nim budynki klasycystyczne, gregoriańskie, neogotyckie, wiktoriańskie, a także modernistyczne.

Stolica ma ciekawy, niespotykany jak dla miast amerykańskich układ urbanistyczny, którego cechą charakterystyczną jest promienisty plan zabudowy. Stanowią go szerokie arterie, które łączą się w dwóch centralnych miejscach. Jedno z nich to Biały Dom, gdzie mieszka prezydent, a drugi to Kapitol – siedziba amerykańskiego Kongresu. Nie ma tutaj wielkich drapaczy chmur, ponieważ – zgodnie z ustaleniami – utrzymuje się tutaj tylko niską zabudowę.

Biały Dom

Kamień węgielny pod budowę Białego Domu położył Jerzy Waszyngton (1732–99), mimo tego siedziba nie została wybudowana za jego czasów. Sam budynek zaprojektował James Hoban. Jego pierwszymi mieszkańcami byli John i Abigail Adamsowie, natomiast – od czasów Thomasa Jeffersona – Biały Dom udostępniony jest zwiedzającym.

W swojej historii gmach doświadczył dwóch pożarów. Pierwszego – w 1814 r., gdy został podpalony przez Brytyjczyków podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej. Drugi pożar wybuchł w zachodnim skrzydle w 1929 r. za prezydentury Hoovera.

Podczas rządów prezydenta Trumana, przebudowano całe – z wyjątkiem trzeciego piętra – wnętrze budynku. Najstarszymi jego częściami są obecnie zewnętrzne ściany niezmienione od 200 lat.

Kapitol

Ważnym punktem dla stolicy jest Kapitol znajdujący się na Kapitolińskim Wzgórzu. Stanowi on siedzibę parlamentu amerykańskiego. Ów imponujący budynek został wybudowany na podstawie projektu Williama Thomtona, a także Benjamina Latroba i Charlesa Bulfincha, którzy dokonali w projekcie wielu zmian. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż kamień węgielny pod Kapitolem został wmurowany przez samego Jerzego Waszyngtona.

Oficjalnie budowę zakończono w 1824 roku. Jednak późniejsze lata przyniosły wiele przebudów, rozbudów, modernizacji i zmian w wystroju budynku. I tak, w połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku starą kopułę zamieniono nową, mocniejszą i odporniejszą na pożary. Przedsięwzięcie to pochłonęło ogromne ilości materiałów, czego efektem końcowym była podwójna kopuła (mniejsza z otwieranym dachem ukryta we wnętrzu większej). Wszystkie prace remontowe zakończyły się w 1863 roku, a zwieńczeniem kopuły była Columbia. Kapitol kryje w sobie liczne pomieszczenia, w tym ponad 500 pokoi i dodatkowych pomieszczeń. Jej wnętrze ozdabia ręcznie malowany fresk Constantino Brumidiego, który w 1865 roku ozdobił rotundę Apoteozą Waszyngtona.

Kapitol stanowi źródło inspiracji dla stolic innych stanów USA, powstaje coraz więcej rządowych budynków wzorowanych na waszyngtońskim Kongresie. Natomiast, jeśli chodzi o stronę turystyczną, to Kapitol powinien znaleźć się na liście najważniejszych miejsc do obejrzenia w Waszyngtonie. Na zwiedzanie tego architektonicznego budynku pozwalają obowiązujące przepisy, które jednak po zamachu terrorystycznych z 11 września 2001 roku, zaostrzono. Jedną z atrakcji, na jaką możemy liczyć spełniając owe rygorystyczne warunki, jest fakt, że zwiedzanie musi się odbywać w towarzystwie przewodnika. Dla ciekawy polityki jest możliwość przyjrzenia się obradom Kongresu czy Senatu.

Instytut Smithsona w Waszyngtonie

Instytut Smithsona w Waszyngtonie stanowi kompleks kilkunastu pomieszczeń (łącznie 19 obiektów, w tym również ZOO!). To największy obiekt muzealno-badawczy na świecie. Instytut powstał na podstawie testamentu Anglika – naukowca Jamesa Smithsona (1846 r.). Dziś wnętrza muzeów to najpiękniejsze dzieła architektury oraz sztuki związane ze Stanami Zjednoczonymi i niejako stanowiące ich najcenniejsze zbiory narodowe.

Najchętniej odwiedzane ze wszystkich części Instytutu jest muzeum prezentujące dzieje lotnictwa, a także podboje kosmosu. Stanowi atrakcję nie tylko dla mieszkańców, ale przede wszystkim dla milionów turystów z całego świata, którzy każdego roku zwiedzają to muzeum.

Muzeum Historii Naturalnej oferuje możliwość podziwiania szkieletów prastarych zwierząt, tj. znajduje się tam wystawa przedstawiająca odtworzone szkielety dinozaurów. Kolejnym ważnym punktem turystycznym kompleksu jest Narodowe Muzeum Historii związane z dziejami Ameryki. Pasjonaci motoryzacji znajdą tam prawdziwą gratkę w postaci pierwszego egzemplarza samochodu T Forda. Można podziwiać urzędy pocztowe z dawnych lat, a nawet spróbować lodowego deseru z odrestaurowanej lodziarni.

Następną atrakcją jest Muzeum Sztuki Afrykańskiej, gdzie zgromadzonych jest kilka tysięcy wspaniałych rzeźb i przedmiotów związanych z kulturą plemion Afryki Środkowej. Galeria M. Sacklera, która zachwyca, przedstawiając kulturę Azji i Bliskiego Wschodu. W Muzeum Freer Gallery of Art. obejrzymy różnego rodzaju dzieła związane z malarstwem, rysunkiem i grafiką. Galeria zawiera tysiące zobrazowanych dzieł autorstwa amerykańskiego artysty Jamesa McNeila oraz przedmioty przedstawiające chińską kulturę, min: buddyjskie rzeźby, bizantyjskie manuskrypty czy przedmioty wykonane z nefrytu. Bez wątpienia warto wstąpić do Narodowego Muzeum Sztuki Amerykańskiej. To tutaj można obejrzeć wspaniałe wystawy przede wszystkim przedstawiające początki Ameryki i jej pionierów. Instytut Smithsona udostępnia swoje wnętrza zwiedzającym przez cały rok z wyjątkiem 25 grudnia.

Park Narodowy National Mall

Park Narodowy National Mall powstał w XX wieku. Obiekt był świadkiem wielu ważnych i doniosłych wydarzeń związanych z państwem amerykańskim. Najgłośniejszymi były demonstracje przeciwko rasizmowi w latach 1963 i 1965. Teren parku zajmuje ogromny obszar począwszy od Kapitolu aż do rzeki Potomac. Rozciąga się na dwie mile długości.

Oczywiście, najbardziej znaną budowlą w tej okolicy jest rezydencja prezydenta Stanów Zjednoczonych. W Parku można też podziwiać monumentalny pomnik Jerzego Waszyngtona – pierwszego prezydenta USA – marmurowy obelisk wznoszący się na wysokość 169 metrów. Zwiedzający mogą wjechać windą na taras widokowy pomnika, gdzie z wysokości ok. 150 metrów rozciąga się wspaniały widok na Waszyngton. Oprócz monumentu pierwszego prezydenta Ameryki, natrafimy tu na inne cenne pomniki przedstawiające słynnych ludzi i ważne wydarzenia związane z państwem. Figura J. Waszyngtona nie jest jedynym obiejtem wartym zobaczenia. W Parku podziwiać można również budowle i świątynie upamiętniające Lincolna, Jeffersona, a także wydarzenie, jakim była wojna wietnamska czy koreańska oraz poległych podczas ich trwania żołnierzy amerykańskich.

Nie podlega dyskusji, że National Mall to jedna z największych turystycznych ciekawostek miasta, które cyklicznie odwiedza miliony podróżników. Warto w tym miejscu wspomnieć, że park jest czynny codziennie przez całą dobę, a wstęp na jego teren jest bezpłatny.

W Waszyngtonie ma siedzibę Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizacja Państw Amerykańskich, Międzyamerykański Bank Rozwoju czy Panamerykańska Organizacja Zdrowia. W mieście znajdują się również 174 placówki dyplomatyczne.

Stolica USA to też miejsce słynnego FBI. Budynek częściowo udostępniono dla zwiedzających. Miasto Waszyngton może poszczycić się też największą na świecie Biblioteką. Library of Congress mieści ponad 95 milionów woluminów oraz wiele mikrofilmów i dyskietek komputerowych.

Waszyngton to miasto eleganckie, nieco stonowane, pełne formalnie ubranych pracowników biurowych oraz ochrony, ale jednocześnie to również prawdziwy raj dla miłośników muzeów i historycznych budynków, których zwiedzanie (w przeważającej większości) jest zupełnie bezpłatne.

MK

..........................................................................................................................

 Londyn - miejsce pełne tajemnic i historii

Londyn nocą

Londyn – stolica  Wielkiej Brytanii i największe miasto w UE położone nad Tamizą. Dzisiejszy Londyn jest potężnym ośrodkiem finansowym świata, ale wszystkim kojarzy się z mgłą oraz deszczową pogodą, tajemniczymi zaułkami oraz bogactwem niepowtarzalnych zabytków i muzeów. Ów fenomen przyciąga rocznie kilkanaście milionów turystów. W takim razie, co warto zobaczyć w tym mieście?

Takim miejscem będzie niewątpliwie Tower, tj. słynna twierdza pełniąca rolę więzienia jednocześnie będąca najstarszą budowlą miasta, której historia sięga XI wieku.

Tower of London

Westminster Abbey

Westminster Abbey - Opactwo Westminsterskie - jedna z najbardziej znanych świątyni w Wielkiej Brytanii i miejsce, gdzie koronowani są królowie Anglii. Kolejnym, The Palace of Westminster - siedziba parlamentu, który składa się z dwóch izb: niższej - House of Comous (Izba Gmin) i wyższej - Hous of Lords. Symbolem Londynu bezdyskusyjnie zostanie na wieki również wieża Big Ben mierząca 106 metrów i ważąca 14 ton dzwon umieszczony na jej szczycie. Podobnie jak Buckingham Palace – oficjalna, stała rezydencja królewska od 1837 roku. Aktualnie pałac jest miejscem, gdzie rezyduje królowa Elżbieta II. Jej obecność sygnalizuje wciągnięty na maszt sztandar. Przed pałacem można obejrzeć słynną na całym świecie ceremonię zmiany warty.

Katedra św. Pawła

Katedra Św. Pawła - mierząca blisko 220 metrów długości i około 110 metrów szerokości. Msze odbywają się w niej tylko w niedziele i Boże Narodzenie, warto tutaj wspomnieć, iż  za uczestniczenie w takiej liturgii pobierana jest opłata. W środku katedry znajduje się kilka wartych obejrzenia galerii.

Most Tower Bridge

Most Tower Bridge przecinający rzekę Tamizę, który został zaprojektowany tak, by nie utrudniać żeglugi związanej z działalnością londyńskiego portu. Wielkie przęsła podnosiły się aż 50 razy w ciągu doby, dzięki czemu do portu mogły wpływać nawet te statki, które niosły ze sobą pokaźne ładunki.

MK 

..............................................................................................................

Linz dawniej i dziś

Brucknerhaus Nachtmittel

Linz jest stolicą Górnej Austrii (niemiecki: Oberösterreich) i jednocześnie trzecim, co do wielkości miastem Austrii leżącym obu stronach rzeki Dunaj – najdłuższej rzeki w Unii Europejskiej i Europy drugiej najdłuższej (po Wołdze).

Miasto zostało założone przez Rzymian, którzy zbudowali na brzegu Dunaju obóz rzymski – Castra Romana. Nadali mu nazwę Lenthia od starego celtyckiego słowa, które najprawdopodobniej oznacza mieć coś z Dunajem. Natomiast niemiecką nazwę „Linz” po raz pierwszy odnotowano w roku 799 r. kiedy to książęta bawarscy przybyli tutaj z północy. Miejsce stało się on wówczas ważnym ośrodkiem handlowym. W czasie panowania Babenbergów Linz uzyskał prawa miejskie.

Altes Rathaus

Dzisiaj, to eleganckie miasto słynie z pysznego tortu, bogatej oferty kulturalnej i niepowtarzalnego uroku. Linz obecnie jest malowniczym ośrodkiem położonym w samym sercu starego miasta, którego większa część znajduje się na południowym brzegu rzeki Dunaj.

Miejscem zasługującym na szczególną uwagę jest Altes Rathaus stojący przy Hauptplatz. Sam plac otaczają liczne kolorowe budynki. Wzrok przyciąga 20-metrowa barokowa Dreifaltig-keitssäule (kolumna Trójcy Świętej), wyrzeźbiona w marmurze salzburskim w 1723 r. W jednym z budynków mieści się Linz-Genesis - muzeum prezentujące historię miasta. Klosterstrasse to ulica, przy której znajduje się Landhaus - budynek władz regionu pochodzący z XVI wieku. Na dziedzińcu z arkadami widać Fontanna Planety z 1582 r. Na wzgórzu w okolicy placu stoi przebudowywany co jakiś czas Schloss Linz (zamek Linz), którego początki sięgają 799 r. W XV wieku Friedrich Third przebudował zamek i umieścił napis, który jest Cały świat jest podporządkowany Austrii. Podczas wojen Napoleońskich w zamku był szpital, a później, w 1811 roku było to więzienie.

Neuer Dom w Linz

Współcześnie, w zamku znajduje się Muzeum Zamkowe Schlossmuseum. Z kolei przy Herrenstrasse mieści się neogotycka Katedra Neuer Dom. Ciekawostką w niej są przepiękne witraże. Wznosząca się na 131 m iglica katedry jest drugą co do wysokości w Austrii i ustępuje tylko wieży Katedry św. Stefana w Wiedniu. Minoritenkirche to niezwykle interesujący Kościół Minorytów, Stadtpfarrkirche – to kościół parafialny, a Alter Dom to stara katedra.

Linz zmienił się bardzo szybko w ostatnich dekadach. Technika, przemysł, normy ekologiczne, przyroda i kultura idą w parze z historią. Linz ma wiele do zaoferowania dla swoich gości: średniowieczne centrum, stare katedry i kościoły z XIX wieku, muzea, teatry. Dziś często wybierany jest jako miejsce międzynarodowych konferencji, festiwali i projektów.

Muzeum Sztuki Lentos

W Linz powstały dwa centra kulturalne: Muzeum Sztuki Współczesnej Lentos i sala koncertowo-kongresowa Brucknerhaus. W 2007 roku rozpoczął działalność zmodernizowany Dom Kultury, zbudowany jeszcze w latach 30. Odbywają się w nim wystawy, spektakle, działa kino, restauracje. Podobną funkcję pełni Ars Electronica Center, przebudowany za 30 milionów Euro, mieszczące futurystyczne, interaktywne laboratorium, w którym zwiedzający sami mogą przeprowadzać eksperymenty. Poza tym od 2007 roku nad Linz góruje Wieża Nauk licząca 63 metry wysokości, która mieści Centrum Literatury, Mediów i Popularyzacji Wiedzy. Sporo zrobiono też na terenie Starówki: przebudowano Plac Farny rozciągający się wokół katedry i śródmiejską Promenadę.

Z historią Linz związanych jest wiele wybitnych postaci będących zarówno jego mieszkańcami, jak i osobami, dla których to miejsce stało się inspiracją, np. dla Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Linz o północy

W kolejnych wpisach przedstawione zostaną również sylwetki: Fryderyka III Habsburga, Johannsa Keplera, Antona Brucknera  oraz Adolfa Hitlera,  który pod koniec życia uważał Linz za swoje „miasto rodzinne” i planował je rozbudować i stworzyć z niego centrum kulturalne Trzeciej Rzeszy.

 

MK

..............................................................................................................

Intrygująca i zagadkowa stolica - Moskwa!

Przyszedł czas na przedstawienie największego miasta Europy, czyli Moskwy. To piękne i kontrowersyjne miasto jest stolicą Rosji, liczącą 11,98 mln mieszkańców, jednocześnie cała aglomeracja ma 15,512 mln mieszkańców. Powyższe liczby zapewniają jej pozycję jednego z największych miast świata.

W dzisiejszej Moskwie przenikają się style sięgające jeszcze czasów monarchii rosyjskiej po obecną  ofertę tj. to, co może mieć do zaoferowania nowoczesna metropolia: światowej klasy atrakcje kulturalne, luksusowe hotele, intensywne życie nocne i niesamowite zakupy.

Tymczasem Moskwa od  wielu stuleci uważana jest za wielki ośrodek kultury ogólnorosyjskiej. Miasto wzniesiono na planie koncentrycznym. Gdzie centrum stanowi Kreml, a wokół niego skupiają się promieniście rozchodzące się dzielnice.

Dzisiejszy wygląd Moskwy jest efektem intensywnej przebudowy miasta, jaka była przeprowadzana w latach stalinowskich. Niestety, wyburzono w tamtym czasie wiele zabytkowych budowli,  w tym znaczną cześć architektury sakralnej. Na ich miejscu wybudowano siedem „drapaczy chmur”, których styl określa się „gotykiem Stalina”.

Kreml

Miejsca, które koniecznie należy zobaczyć:

Kreml  już na wieki pozostanie symbolem Moskwy i jednocześnie najbardziej wartościowym zabytkiem miasta stanowiącym główny kompleks architektury rosyjskiej. W jego skład wchodzą: warownia wraz z zabudowaniami książęcymi, cerkwie, budynki administracyjne. I dawniej i dziś Kreml uważa się za symbol potęgi państwa. Ów symbol to zespół zabytków sakralnych i świeckich oraz muzea. Kreml łączy trzy style architektoniczne: bizantyjski, rosyjskiego baroku i klasycystyczny.

Plac Czerwony nocą

Kolejne miejsce, którego nie wypada ominąć to Plac Czerwony wraz z  Cerkwią  Wasyla Błogosławionego i Mauzoleum Lenina – kluczowe miejsca Moskwy, a jak niektórzy twierdzą – nawet całej Rosji. Główny plac Moskwy powstał pierwotnie jako targowisko. Swoją nazwę plac zawdzięcza mieszkańcom szesnastowiecznej Moskwy, którzy określali świątynię Wasyla „piękną”. Dawniej rosyjskie słowo „krasnyj” oznaczało „piękny”, a obecnie tłumaczy się jako „czerwony”. Współczesna  nazwa „Plac Czerwony” może też się wiązać z kolorem otaczających go cegieł i przyjęła się w miejsce wcześniejszej w XVII wieku. 

Mauzoleum Lenina  wybudowane w latach 1929-1930 według projektu Aleksieja Wiktorowicza Szczusiewa, w stylu konstruktywistycznym. Jest miejscem pochówku przywódcy rewolucji październikowej, dyktatora Rosji Radzieckiej, Włodzimierza Ilicza Lenina (do dzisiejszego dnia jego zmumifikowane i wystawione na widok publiczny ciało jest główną turystyczną „atrakcją” mauzoleum). Udostępniane do zwiedzania jest tylko 2-3 razy w tygodniu na czas 2-3 godzin. Zamykany jest wówczas  Plac Czerwony.

Na tyłach Mauzoleum znajdują się groby między innymi: żony Lenina, pisarza Maksyma Gorki, pierwszego sekretarza Leonida Breżniewa, Józefa Stalina, pierwszego radzieckiego kosmonauty Jurija Gagarina.

Cerkiew Wasyla Błogosławionego została zbudowana w latach 1555-1560 na rozkaz Iwana IV, dla upamiętnienia odniesionego zwycięstwa nad Tatarami. Jest wspaniałym dziełem rosyjskiej sztuki budowlanej.

Cerkiew Wasyla Błogosławionego

Ze względu na swoją niepowtarzalną architekturę, przyciąga ogromne rzesze turystów. Na świątynię składa się dziewięć kopuł, z których każda przykrywa oddzielną cerkiew. Budowla ta swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim bajkowemu wyglądowi. Cerkiew Wasyla Błogosławionego została zbudowana w latach

Arbat  to jedna z najczęściej odwiedzanych przez turystów ulic miasta. Ma ona zupełnie inny charakter niż większość ulic w Moskwie. Pierwsze wzmianki o Arbacie pochodzą z 1493 roku, gdy ten stanowił część drogi z Kremla do Smoleńska. Jako ulica funkcjonuje od 1592 roku. W XVIII wieku Arbat stał się jedną z najmodniejszych lokalizacji w mieście i pozostał nią do dziś. Większość wczesnych zabudowań spłonęła w czasie pożaru Moskwy w 1812 roku. Współczesna zabudowa Arbatu pochodzi głównie z początków XX wieku i stanowi ciekawe przykłady architektury secesyjnej oraz konstruktywistycznej. W drugiej połowie lat 80. ulicę przebudowano, zamieniając ją w deptak, który stał się jedną z popularniejszych atrakcji turystycznych miasta. Arbat zajmuje istotne miejsce w rosyjskiej kulturze ze względu na fakt, że w jego okolicach zamieszkiwało wielu znanych artystów. Należeli do nich m.in. poeci Aleksander Puszkin i Andriej Bieły, pisarz Anatolij Rybakow czy bard Bułat Okudżawa. Pomniki Puszkina i Okudżawy stoją dziś na Arbacie.

Klasztor Nowodziewiczy

Klasztor Nowodziewiczy czyli żeński prawosławny klasztor; wybudowany w 1524 roku dla uczczenia Zofii Romanowej – siostry cara Piotra Wielkiego I oraz jego pierwszej żony. Na Cmentarzu Nowodziewiczym spoczywają między innymi: Michaił Bułhakow, Nikita Chruszczow, Antoni Czechow. Klasztor Nowodziewiczy nazywany jest również małym Kremlem.

Galeria Trietiakowska jest to muzeum sztuk plastycznych w Moskwie, założone w 1856 roku przez kupca Pawła Trietiakowa. Muzeum posiada jedną z największych na świecie kolekcji dzieł rosyjskich sztuk pięknych, głównie malarstwa.

Galeria Trietiakowska

Metro w Moskwie jest godne uwagi ze względu na swoją architekturę uważaną za wzorcowy przykład socrealizmu; wyróżnia się tym, że wnętrza stacji przypominają pałace, a pod sufitami zawieszone są misternie wykonane żyrandole.

Metro w Moskwie

Warto czy trzeba zobaczyć, żeby w to uwierzyć? Mądre słowa czy romantyczny bałagan? Dla niewprawnego oka, Moskwa stanowi kompletną zagadkę. Czas to jedyny sposób, aby w pełni zrozumieć niekończące sprzeczności w tym dynamicznym mieście. Moskwa to jedno z najstarszych miast Rosji. Już wszyscy znamy to zdanie, iż przez jednych kochana, przez innych nienawidzona. U sporej liczby turystów odwiedzających to miejsce, w którym te dwa uczucia się przeplatają. Być może, ze względu na fakt, że rosyjskie kontrasty są tu bardzo widoczne, ponieważ Moskwa bywa jednocześnie szara i kolorowa, pobożna i swawolna, ponura jak i zachwycająca.

MK