Ucz się języków obcych w domu

Szkoła Języków Obcych Shamrock zaprasza na kursy językowe. Lekcja probna tylko 1zł.

Regulamin promocji "Więcej za mniej"

Kup min. 12 lekcji konwersacyjnych z języków dostępnych w Szkole Shamrock i oszczędź 15%.

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą metodyka. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą metodyka. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 5 czerwca 2014

Metoda nauki SITA

Czy słyszeliście o metodzie nauki języków SITA? Powstała w latach 80. Polega ona na tzw. „biofeedbacku”, co oznacza, że fale mózgowe zostają uaktywnione. Sposób przyswajania wiedzy i jej założenia zakładają pełen relaks, przygotowanie psychiczne i psychologiczne, co pozwala na skuteczne nauczanie nowego języka. Więcej o tym przeczytacie w dziale Nauka języków.

środa, 4 grudnia 2013

Pojedynek na akcenty. British vs. American English

Odmiany języka angielskiego

We współczesnym świecie języka angielskiego używa się w komunikacji na skalę globalną. Posługujemy się nim praktycznie we wszystkich dziedzinach życia, od przemysłu rozrywkowego po przemysł najnowszych technologii. Mniej więcej co siódmy mieszkaniec naszej planety potrafi porozumieć się po angielsku. Istnieją różne odmiany tego języka. Dwie najpopularniejsze to British English i American English.

Początek – Anglik w Ameryce

Język angielski dotarł do Ameryki w XVII wieku, kiedy Brytyjczycy osiedlili się w Nowym Świecie i rozpoczęli kolonizację Ameryki Północnej. Kultura brytyjska, w tym też język angielski, szybko rozprzestrzeniła się na kontynencie. Z czasem powstały dwie odmiany tego samego języka, które różnią się, pod względem wymowy, pisowni, znaczenia wyrazów, czy gramatyki.
Wymowa

Pierwsza, najbardziej słyszalna różnica dotyczy dźwiękur. Użytkownicy języka angielskiego mówiący z brytyjskim akcentem nie będą wymawiać r, np. w more, store, car, far. Natomiast amerykanie wypowiadają r podwijając przy tym język, co sprawia, że dźwięk ten w more, store, car, far jest bardzo wyraźny. Różnice można usłyszeć także w wymowie a i końcówek typu –ileOprócz tego, występują różnice w intonacji i akcencie wewnątrzwyrazowym.
American British

chance /tʃæns/ /tʃa:n/
mobile /moʊ•bəl/ /məubaɪl/
ask /æsk/ /a:sk/
bar /bɑr/ /ba:(r)/



Pisownia słów

Amerykanie starają się uprościć swoją pisownię, dlatego często „zjadają” litery lub zmieniają końcówki:

British American
colour color
flavour flavor
humour humor
labour labor
neighbour neighbor


British American
Centre Center
fibre Fiber
litre Liter
theatre theater lub theatre


British American

apologize or apologie apologize
organize or organise organize
recognize or recognise recognize


Dobór słów

W komunikacji dobór odpowiednich słów jest bardzo ważny. Kolejna różnica międz brytyjskim a amerykańskim angielskim polega na tym, że użytkownicy American English różnią się od użytkowników British English po względem wyboru słów w celu wyrażenia danego znaczenia, np. mówiąc kolejka (w sklepie), Brytyjczyk powie queue, podczas gdy Amerykanin powie line. Więcej przykładów poniżej.

British American Tłumaczenie

Flat apartment Mieszkanie

underground subway Metro

Tin can Puszka

Lift elevator Winda

Chips fries Frytki



Gramatyka

Liczne uproszczenia występują też w gramatyce amerykańskiego angielskiego. Czasowniki o nieregularnej odmianie w brytyjskim angielskim stają się regularne w amerykańskim.

Czasownik British American
Burn burnt burned
Smell smelt smelled
Learn learnt learned
Dream dreamt dreamed
Spill spilt spilled

Która z tych dwóch odmian jest lepsza?

Tak naprawdę obie są jak najbardziej poprawne. Amerykanie wprowadzili zmiany żeby ułatwić komunikację. Z punktu widzenia ucznia American English jest prostszy, ale obie odmiany mają tyle samo zwolenników. To kwestia indywidualnego wyboru. Nie każdy musi mówić jak Królowa Angielska.

Jeśli ktoś chciałby posłuchać różnicy, zapraszam do obejrzenia tego filmiku:http://www.youtube.com/watch?v=kVc57FlKuoo

KF

czwartek, 11 lipca 2013

środa, 3 lipca 2013

Jeszcze o metodach nauczania

Oprócz tradycyjnych metod nauczania istnieją również te niekonwencjonalne, nazywane alternatywnymi.

Helen Doron Early English jest stosunkowo prostą i naturalną metodą stosowaną w edukacji lingwistycznej odpowiednią dla każdego dziecka. Opiera się na wykorzystaniu unikalnej zdolności najmłodszych do przyswajania języka. Dzięki czemu, pozwala na uczenie się do dziesięciu razy szybciej niż na przeciętnych kursach. Zajęcia mają formę przyjazną dziecku, są pełne zabaw, gier i piosenek.

Od 1985 roku metoda Helen Doron naśladuje sposób, w jaki dzieci poznają swój język ojczysty. Maluchy mają kontakt z językiem na co dzień, osłuchują się z nim, a każda próba powiedzenia czegoś czy wykazanie zrozumienia sprawia, że rodzice lub inne bliskie osoby chwalą dziecko, a ono czuje satysfakcję z dokonanego postępu.

Wspomniana już wcześniej metoda Callana opiera się na ciągłej gotowości do udzielania odpowiedzi na szybko zadawane pytania. Lektor wymawia nowe słowo, uczeń je słyszy i powtarza, odpowiadając na pytanie lektora, później poznaje jego pisownię podczas czytania, a w końcu uczy się jego ortografii podczas dyktanda. Polubią ją te osoby, które chcą jak najszybciej nauczyć się płynnie mówić. Oryginalny system powtórek w czasie zajęć sprawia, że zapamiętuje się całe zadania. Metoda ta zyskała pozytywne opinie wśród autorytetów zajmujących się nauczaniem języka angielskiego. Po 240 godzinach osiągnięty poziom umożliwia zdanie FCE.

Metoda Berlitza koncentruje się na konwersacji. Nauczyciel mówi jedynie po angielsku i nie ma odrębnych lekcji poświęconych zasadom gramatycznym. Metoda uczy poprawnej konwersacji zakładając, iż – jeżeli nauczysz się swobodnie mówić w obcym języku – będziesz znał też jego gramatykę. Uczniowie poznają i utrwalają słowa i wyrażenia w podobny sposób, w jaki dzieci uczą się mówić. Metodę stosują tylko szkoły Berlitza.

Teraz ciekawa oparta na technikach relaksacyjnych metoda SITA. Jej zadaniem jest - podobnie jak innych metod bazujących na superlearningu – działanie równolegle na dwóch poziomach – świadomości i podświadomości. Twórcy tej metody stworzyli urządzenie (maska z czujnikiem oddechu), wprowadzające w stan alfa, który w warunkach naturalnych osiąga się tuż przed zaśnięciem oraz tuż po przebudzeniu. Podobno, ucząc się w ten sposób, możemy w ciągu 44 godzin nauki opanować ok. 1200 nowych słów i zwrotów.

Metoda Total Immersion (ang. Total Immersion) „Całkowite Zanurzenie” to bardzo intensywne zajęcia konwersacyjne, trwające cały dzień – 12 lekcji dziennie od godz. 8.00 do 17.00, w tym lunch. Masz wtedy stały kontakt z językiem podczas zajęć, przerw i posiłków. Cały czas, robisz szybkie postępy w nauce. Kurs trwa od jednego do sześciu tygodni. 

Metoda Wilka to metoda języka mówionego oparta na uczeniu się na własnych i cudzych błędach. Zajęcia trwają 90 minut. W grupie są cztery osoby, a każda z nich ma wypowiedzieć około 300 zdań. Zakłada się, że z takich zajęć zapamiętuje się około 60 procent materiału. Podczas lekcji, uczniowie muszą wyłapywać błędy kolegów i poprawiać ich. Podobno zaczynając naukę od najniższego poziomu, można opanować język w ciągu dwóch lat.

Metoda holistyczna połączenie przekazu na trzech poziomach świadomości: intelektualnym, emocjonalnym i fizycznym. Integruje naukę języków obcych z treningiem motywacyjnym i technikami przyspieszonej nauki. Wykorzystuje wyniki wieloletnich światowych badań nad potencjałem mózgu i inteligencją złożoną.

SuperMemo jest unikalną metodą nauki, która powstała jako odpowiedź na pytanie, czy można trwale zapamiętać dowolną ilość różnorodnych informacji? Odkrycie i opisanie krzywej zapominania to przełom w naszej wiedzy o uczeniu się i zapamiętywaniu. Badania pokazują, że efektywne zapamiętanie dowolnej ilości materiału jest możliwe, gdy informacje, które chcemy zapamiętać, podawane są w odpowiednich odstępach czasu, przy czym dla każdej jednostki materiału powinien zostać wyznaczony indywidualny wykres na krzywej zapominania. Ucząc się w ten sposób, każda osoba - bez względu na wiek, miejsce zamieszkania czy indywidualne predyspozycje – może już w ciągu pierwszego miesiąca nauki opanować podstawowy zasób słów z dowolnego języka obcego (3000 wyrazów, związków frazeologicznych i form gramatycznych).


MK 

poniedziałek, 1 lipca 2013

O metodach nauczania języka obcego

Coraz doskonalsze metody nauki i dynamiczny rozwój cywilizacyjny sprawia, iż wszystko przychodzi nam łatwiej. Dlaczego nie skorzystać z dobrodziejstw technologii przy nauce języków obcych? Na ile nowatorskie metody nauki oferują obecnie szkoły językowe i czy to działa? Prześledźmy różne możliwości kształcenia, jakie daje nam nowoczesna technologia oraz te bardziej tradycyjne metody nauki języków obcych.

I tak, w historii edukacji języków obcych przypadającej na lata osiemdziesiąte XIX wieku mieliśmy już możliwość obserwowania zwrotu w podejściu do nauki języka, czego rezultatem była metoda bezpośrednia, w której język mówiony stał się decydującym i jedynym celem nauczania. Precyzyjne tłumaczenia i poprawność gramatyczna przestały się niemal zupełnie liczyć. Istotą metody było wykształcenie w uczniu tzw. wyczucia językowego poprzez naśladowanie wypowiedzi nauczyciela. Główna zasada, jaka obowiązywała mówiła, że język ojczysty jest elementem utrudniającym opanowanie języka obcego. Dlatego język obcy powinien być przyswajany w sposób bezpośredni (stąd nazwa metody), tj. bez użycia języka ojczystego i bez wyjaśniania gramatyki.

Następny etap w nauczaniu stanowiła metoda audiolingwalna, która bazowała na dialogach wykorzystujących sytuacje z życia codziennego. Powstała w latach pięćdziesiątych XX wieku. Jej istotą była behawiorystyczna koncepcja uczenia się, która traktowała sprawność językową jako nawyk, tzn. formę naszego zachowania się. Metoda audiolingwalna zakładała, że nauka języka nie przebiega na podstawie znajomości reguł gramatycznych, ale na przyswajaniu wzorców językowych (zdań, zwrotów, wyrażeń), dzięki wielokrotnemu ich powtarzaniu, tak aby został wytworzony prawidłowy nawyk językowy. Kładła nacisk na język mówiony i wyodrębniała cztery sprawności językowe, nauczając ich w kolejności, w jakiej człowiek naturalnie przyswaja język ojczysty: słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie. Metoda znajduje do dziś zastosowanie, ponieważ jej ideowym spadkobiercą jest metoda Callana.

W latach siedemdziesiątych XX wieku zaczęto kłaść nacisk na „kompetencje komunikatywne”, czyli na praktyczne zastosowanie języka w autentycznych sytuacjach. Nauka słownictwa i gramatyki zeszła na dalszy plan, gdyż zakładano, że zostaną one przyswojone w naturalny sposób podczas procesu porozumiewania się. Dziś metoda komunikacyjna jest podstawą nauczania języka w większości szkół, ale nie występuje samodzielnie. Stosuje się metodę eklektyczną, która łączy elementy wszystkich wymienionych metod.

Przedstawione wyżej metody zalicza się do tradycyjnych metod nauczania języków obcych.

Poza nimi, występują także inne metody niekonwencjonalne, nazywane alternatywnymi, ale o tym będzie mowa w następnej części. 

MK